Bóg "zachował Maryję dla Siebie z dawnego stworzenia, jak król wygnaniec waruje sobie kącik uroczy z posiadanego ongi królestwa.

Wiersz.

Z konwentu OO. Franciszkanów wychodzi młody zakonnik i w skupieniu zmierza do najgłośniejszej wówczas w świecie uczelni, uniwersytetu, Sorbony. Myśli o Niepokalanej i do Niej posyła ciche westchnienia, by mu dopomogła bronić tak drogiego Jej przywileju Niepokalanego Poczęcia.

Boże Narodzenie... Wielkie święto Miłości Bożej, rocznica wielkiego cudu, kiedy to Bóg wszechmocny zstąpił na ziemię, aby nam wskazać drogę życia, po której dążąc dojdziemy tam, gdzie On króluje.

Po rozległej przestrzeni dwudziestu prawie wieków"- toczy swe wody śliczna, szeroko rozlana rzeka. Nazwa Jej - cześć Niepokalanej! "Ja jako przekop wody niezmierzonej z rzeki".

Wiersz.

W pośrodku mrocznej i chłodnej groty betlejemskiej klęczała piękna, młoda Dziewica. Delikatne, liljowej białości rączki złożyła na piersi, usta poruszały się w cichej modlitwie, a na cudnej, zmęczonej długą podróżą twarzyczce widniał uśmiech najwyższego szczęścia i zachwytu.

Z Bożą, Niepokalanej i w części z Waszą, Kochani Czytelnicy i Dobrodzieje, pomocą Niepokalanów rośnie... A rośnie podwójnie: w długość (obszar) i ilość mieszkańców.