Wiemy, jak pierwsi nasi rodzice zachowali się względem rozporządzenia Stwórcy.

Za podszeptem szatańskim zapragnęli stać się bogami i w tym też celu zrywają zakazany owoc. Będziecie jako bogowie!...

Lecz straszny spotyka ich zawód...

Zamiast berła bogów - widza na swych rękach ciężkie kajdany niewolnictwa!

- To los tych, którzy nie uznają nad sobą praw Bożych!

Już wiele wieków upłynęło od tego smutnego wypadku, a ani jeden człowiek nie był zupełnie wolny przez ten czas od więzów szatańskich, nałożonych na nas przez grzech pierworodny.

Każdy człowiek rozpoczynał swe istnienie nie jako - dziecię wolności, ale w pętach grzechu.

Lecz oto nadchodzi chwila poczęcia się jednej istoty ludzkiej...

Chwila ta przynosi szatanowi nowa rozkosz. Jedna dusza więcej w jego szponach, śmiercionośna strzała grzechu pierworodnego na pewno ja dosięgnie. Już widzi ją w swej wyobraźni, zanurzona w mętnych nurtach grzechowego potopu...

Lecz co to ma znaczyć?...

Ta istota, na Która tak zajadle czyha, uchodzi przed jego sidłami.

To coś niezwykłego!... Od początku świata nie stało się coś podobnego.

...Odwraca się zatem blask oręża. Szatan pokonany! Stwórca świata zakłada Swój tron w duszy ludzkiej; - w duszy szlachetnej, czystej; - w Tej, Która 19 wieków później powie o Sobie: "Jam jest Niepokalane Poczęcie!".

Maryja, "Stolica Mądrości", nie była wywrócona, na niej Pan mógł zasiąść - i z niej też wyszedł.

"Coby się bowiem stało - zauważa ks. biskup O. Prohászka - z królowaniem Boga nad duszami, gdyby zły duch w każdej, bez wyjątku, duszy rozbił swój namiot?

Bóg "zachował Maryję dla Siebie z dawnego stworzenia, jak król wygnaniec waruje sobie kącik uroczy z posiadanego ongi królestwa. Poszliśmy na zgubę, "postanowiliśmy przymierze z śmiercią, a z piekłem uczyniliśmy umowę... - Przeto mówi Pan: Oto Ja założę w fundamentach Syjonu kamień". Bóg jest Panem, a Najśw. Dziewica Jego tronem". (Rozmyślania o Ewangelii - Prohászka).

Pan Najwyższy zachował zatem Maryję od grzechu pierworodnego, by uczynić w Niej tron dla Swego Syna.

Również w nas pragnie Bóg założyć swą Stolicę. Dlatego w podobnie cudowny sposób uwalnia nasze dusze z pęt grzechu pierworodnego.

Wprawdzie przychodzimy na ten świat w grzechu, odziedziczonym po pierwszych rodzicach, podczas gdy Maryja była zupełnie od niego wolną, to jednak dobroć Boża daje nam wystarczający środek do pozbycia się tych więzów. Jak bowiem wiosenne promienie słońca oswobadzają rzeki z lodowych okowów, tak promienie łaski chrztu św[iętego], topiąc grube kajdany grzechu pierworodnego, wyzwalają nas z niewoli czarta. Przez chrzest św[ięty] upodobniamy się do Matki Najśw. stajemy się dziećmi Bożymi.

W takiej też duszy rozpościera Swe panowanie Jezus; On obcuje z nią pełen radości, gdyż dusza, oczyszczona z grzechu pierworodnego, przypomina Mu Jego Najdroższa, Niepokalana Matkę.

Lecz jakże często doznaje Jezus zawodu od dusz, które wyzwoliła niewoli grzechu. Podczas gdy Matka Najśw. aż do śmierci zachowała szatę niepokalaną, czystą - to my już wkrótce po chrzcie św[iętym] brukamy ja w występnych grzechach.

Jezus, Król miłości, widzi się zmuszonym opuścić taką duszę. Jakaż to przykrość dla Niego!...

Jeśli przeto pragniemy, by Jezus zawsze z nas był zadowolony, to ochraniajmy nasze dusze przed zarazkami grzechu; zwłaszcza starajmy się usilnie, by dzieci długo..., aż do swej śmierci należały do Jezusa. A tylko wtenczas będzie Jezus ich Królem, kiedy znajdzie wyryte w ich duszy ślady podobieństwa do Niepokalanej Maryi.

- "Kto Mnie znajdzie, znajdzie żywot i wyczerpie zbawienie od Pana" - pięknie i zachęcająco mówi o Sobie Maryja.

Słowa Maryi nie zawierają w sobie najmniejszej wątpliwości, ponieważ Niepokalana jest formą, której najmniejszy, nawet i pierworodny grzech nie zniekształcił. Kto wyjdzie z pod tej formy, tj. z pod opieki Maryi, tego Jezus na pewno uzna za odpowiedniego na Swój tron.