Naśladowanie Chrystusa, pójście Jego śladami jest naszym obowiązkiem. Chrystus prowadzi nas podobnymi drogami. Jest to prawo nie tylko jednostki, ale i społeczeństw, które mają się odrodzić w Jezusie.

Doznawszy cierpień w życiu, zrobiłam się pesymistką, a co najważniejsze i najgorsze, obojętną dla religii. Krytykowałam praktyki religijne, które, o ile nieraz sama wykonywałam, to tylko dla pozoru. Byłam niedowiarkiem.

Kościół Katolicki zajmował zawsze miejsce nadrzędne, nie wdając się w politykę i nie wywierając nacisku na kierunek stronnictw o charakterze społecznym.

Możnaby o nim powiedzieć, co mówiono o św. Teresie od Dz. Jezus: Cóż wielkiego uczynił? Z życia codziennego, przepojonego atmosferą wielkiej miłości ku Bogu - wytryska nimb wielkości O. Wenantego, skupiający się w aureolę nad jego głową.

Ośrodkiem, około którego skupiają się wszystkie czynności liturgiczne Kościoła i całe życie chrześcijańskie jest bezsprzecznie Najświętszy Sakrament Ciała i Krwi Pańskiej, zwany także Sakramentem Ołtarza.

Dusza dziecka flegmatycznego jest terenem trudnym do zbadania. Na obojętnym obliczu trudno zbadać głębię duszy flegmatyka. Oczy bez wyrazu - nic, a w każdym razie mało mówią o wewnętrznych jego duchowych przejawach.

W obecnej chwili, gdy wszystkie stowarzyszenia Akcji Katolickiej pracują nad wprowadzeniem w czyn hasła Episkopatu: "Duch Chrystusowy w wychowaniu i w szkole podstawą odbudowy narodów", a Polska Liga Przeciwalkoholowa, jako spełniająca częściowo zadania Akcji Katolickiej, rzuciła wezwanie: "Ratujmy młodzież", trzeba zwrócić uwagę na to, że jednak wiele czynników przeszkadza tej odbudowie zdrowia fizycznego i moralnego narodu.