W ostatnim dniu roku starego rozbrzmiewają świątynie Pańskie modłami dziękczynienia i jękiem błagalnym o przebaczenie. Wierny uczeń Jezusa, dziecię Maryi, dziękuje za skarby łask bezcennych i błogosławieństw, w [1932] roku otrzymanych. I przeprasza za niewierności, za zapomnienia i upadki.

Wiersz.

W betlejemskiej stajni czołem bili o ziemię, korony złociste w prochu nużając przed majestatem Tego - co porzucił szczęście Swoje i wszedł między lud ukochany, przed drobną postacią niemowlęcia, Który był nazwany Emanuel - Zbawiciel.

Wiersz.

Spacerujemy po peronie w Liege. Jak u nas porozwieszane są na dworcach kolejowych widoki miast, a raczej miejsc godnych zwiedzenia i okazalszych gmachów, tak tam porozwieszano barwne reprodukcje obrazów religijnych, pędzla sławnych malarzy flamandzkich, van Dycka, Rubensa, Rembrandta i innych.

Nie miałem śmiałości prosić Pana Jezusa o pewną łaskę, której bardzo potrzebowałem; myśl, że zawiniłem i słuszną ponoszę karę, odejmowała mi wszelką ufność w możliwy skutek prośby.

Przed 12 laty odbył się w Poznaniu I Zjazd Ligi Katolickiej. Na zjeździe tym przy udziale papieża Piusa XI, a ówczesnego nuncjusza w Polsce, Prymasa, arcybiskupów i biskupów, przedstawicieli rządu, wojskowości i delegatów z całej Polski - uchwalono rezolucję.

Wśród nieprzejrzanych zastępów świętych widzimy najrozmaitszych ludzi: prawdziwe światła Kościoła i całej ludzkości.

Z listów braci misjonarzy z Japonii.