Przy odczytaniu dekretu o wzywaniu Czcig. Andrzeja Fournefa (w Kongregacji Obrzędów) wypowiedział Ojciec Św[ięty] mowę, w której stwierdził, że zdanie tak często powtarzane, jakoby dzisiaj "nie działy się już cuda", nie zgadza się z prawdą. Wskazał on na pracę Komisji Obrzędów, która otrzymuje ciągle coraz to nowe doniesienia o spełnionych cudach i poddaje je najtroskliwszemu badaniu. "Cuda żyją jeszcze zawsze między nami i rozsyłają promienie swego światła na cały świat. Byłoby też rzeczą niemożliwą, żeby nadprzyrodzony porządek świata nie ujawniał się w takich faktach nadprzyrodzonych. Dziś - mówił dalej - spotyka się wiara w cuda z dwiema trudnościami: z rozpowszechnionym, płytkiem uprzedzeniem przeciwko nim i z zarzutami z kół naukowych. Ale właśnie umiejętność nie stwarza dzisiaj żadnych nowych trudności: przeciwnie, ona dostarcza dziś, dzięki swym wielkim postępom, ważnych dowodów i środków pomocniczych do stwierdzania cudów. Można nawet powiedzieć, że nigdy nie zdołano cudów udowadniać z taką pewnością, jak dzisiaj i to właśnie z pomocą nauki. Z jednej strony nie zgadza się z prawdą opinia płytka i powierzchowna, że umiejętność może wszystko wyświetlić i wyjaśnić, bo nowe odkrycia, dokonywane przez nią codzienie, są osłonione ciemnością i nasuwają zagadnienia, na które ona nie odpowiada, jak np. stworzenie świata i jego praw. Rzeczywistość okazuje się coraz bardziej tajemniczą i niepojętą dla ludzkiego rozumu. Z drugiej zaś strony umożliwiają postępy nauki stwierdzanie cudów z pewnością dla czasów dawniejszych niedostępną. W szczególności przy uzdrawianiu chorób, których stopnia i śmiertelności nie można było dawniej tak niewątpliwie rozpoznawać, zdoła teiaz umiejętność stanowczo konstatować, czy uzdrowienie nastąpiło drogą naturalną, czy w sposób, przechodzący ludzkie pojęcie. Tak stwierdza się owe nadprzyrodzone, cudowne zdarzenia z ewidencją, wykluczającą wszelkie wątpliwości.