CNOTA POSŁUSZEŃSTWA

Kardynalną cnotą dziecka to posłuszeństwo. Początkowo słucha ono ślepo, spontanicznie, bez zastanawiania się, bez badania motywów rozkazu. To ślepe posłuszeństwo przechodzi niebawem w posłuszeństwo "rozumne". Dziecko powoli dochodzi do przekonania, że rozkazy rodziców można też zlekceważyć, puszczać mimo uszu. Jeśli dziecko jednak pozostaje posłuszne spełnia dobry uczynek.

Posłuszeństwo jest dziecku i wychowawcom koniecznie potrzebne! W przeciwnym razie nie wielkie osiągnie się rezultaty w dziedzinie wychowawczej. Przez posłuszeństwo dziecko umożliwia i ułatwia wychowawcy swe wychowanie. To połowa wychowania! Cnota posłuszeństwa będzie dziecku i w późniejszym życiu koniecznie potrzebna. Ułatwia ogromnie człowiekowi życie, uszczęśliwia go, zamienia codzienne, szare, niepokaźne uczynki dnia codziennego na uczynki o wartości nadprzyrodzonej. Bez posłuszeństwa trudno przejść przez życie. Słuchać musi każdy i to przez całe życie! Posłuszny musi być uczeń w szkole, słuchać musi służąca swej pani, profesor swego dyrektora, ksiądz swego biskupa itd... Każdy bowiem ma nad sobą wyższą jakąś instancję.

Rodzice, chcecie wychować dzieci wasze na szczęśliwych ludzi, pamiętajcie przyzwyczajać je od wczesnej młodości do bezwzględnego posłuszeństwa!