Ciesz się duszo jeżeli:

Ludzie wydalą cię ze swego serca.

Jesteś nieznaną.

Jesteś upośledzoną w przymiotach naturalnych ciała i ducha.

Niemasz dostępu do osób poważanych.

Masz wielkie zdolności, a nikt na nie nie zwraca uwagi.

Jesteś biedną.

Nawet się nie wie czy jesteś na świecie.

Nie myślą o tobie.

Nie liczą się wcale z tobą.

Pomijają cię jako osobę nieużyteczną.

Nie używają cię do niczego.

Jawnie tobą gardzą.

Do narady ciebie nie zaproszą.

Nie pytają się o twoje zdanie.

Nie chcą nawet wysłuchać twej rady.

Ci się niedowierza.

Inni kryją się przed tobą.

Uciekają od ciebie.

Nikt cię nigdy nie odwiedzi.

Ci nie odpowiadają.

Inni odłączają się od ciebie.

Umieszczą cię na ostatniem miejscu.

Nie oddają ci oznak czci.

Cię traktują jako osobę nic nie znaczącą.

Nie okazują ci nawet zwyczajnych oznak dobrego wychowania.

Nawet ci nie wspomną o sprawach do których masz zdolności.

Ciesz się jeżeli:

Wszystko to cię spotyka od domowników i podwładnych.

"Błogosławieniście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i gdy wszelką niegodziwość kłamliwie zarzucać wam będą ze względu na Mnię; cieszcie się i radujcie, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech."

(Ś. Mateusz V. 11-12)

"Błogosławieniście, gdy was ludzie znienawidzą i gdy was wyłączą i złorzeczyć wam będą, a imię wasze, jakby niegodne, zniesławiać będą dla Syna Człowieczego, cieszcie się wówczas i weselcie, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie."

(Ś. Łukasz VI. 22-23).