Z wyżyn Cherubów, niebiańskich godów
W nieskalaności Swej święta,
W tęczowych barwach, złotych promieniach.
Spójrz Wniebowzięta!

Czyż Ci kraina Serafów milsza,
Że dążysz od nas nietknięta
Nalotem brudu - siejby szatana.
Ty Wniebowzięta?

Dawno przyrzekłaś w miłości sercem,
Wspierać, kto na Cię pamięta;
Obdarz tych hojnie, co wszystko niosą
Ci, Wniebowzięta!

Przyjm od nas hołdy wiecznego lenna,
Coś dla nas tylko Poczęta,
W Boskich wyrokach dałaś nam światło
O Wniebowzięta!

Pomnij Najczystsza! - że lica Twoje,
Gdzie tylko cześć Twa rozpięta,
Wszędzie kochane, od wieków, Pani,
Żeś Wniebowzięta!

Przeszyj nas grotem wiecznej ufności,
Miłości ścieśnij nam pęta;
Ciepłem matczynem - spław ducha lody
Dziś Wniebowzięta!