W społeczeństwie chrześcijańskim każdy w dzieciństwie i młodości otrzymuje pewien zasób wiadomości o rzeczach Bożych, zdobywa pewną, najkonieczniejszą, znajomość prawd wiary. Zbyt często jednak ludzie pozostają przez całe życie na tym samym, osiągniętym w latach młodości, poziomie. Gorzej jeszcze jest, gdy z biegiem czasu zatracają i to najkonieczniejsze wyposażenie.

Jaki jest przeciwko temu skuteczny, zdatny do powszechnego zastosowania środek? Jaka religijna umiejętność wypłasza ciasnotą i ciemnotę z naszego życia chrześcijańskiego, dając każdemu do ręki łatwą możliwość codziennego obcowania ze światem wyższych wartości myśli i ducha?

Na te i podobne pytania można odpowiedzieć, że skutecznym środkiem upowszechnienia ducha chrześcijańskiego jest Różaniec, jest umiejętność modlitwy różańcowej.

Nie będzie złym katolikiem, kto się z Różańcem na co dzień zaprzyjaźnił i tą modlitwą wyznaje prawdy wiary, a ich moralne nakazy stara się życiem własnym potwierdzać; kto chętną myślą i otwartym sercem towarzyszy tajemnicom życia Zbawiciela i Maryi, aby z nich wchłonąć jak najwięcej światła i siły na własną drogę życiową.

Nie będzie religijnej martwoty u tego, komu Różaniec stał się więcej niż czcigodnym nawykiem, komu stał się modlitewną, umysłową i duchową sprawnością.

Podobnie jak umiejętność pisania i czytania stanowi podstawę dla następnych stopni rozwoju umysłowego i kulturalnego, tak i Różaniec: od skromnych początków prowadzić może do wielkich zdobyczy w dziedzinie życia religijnego U wielu utrwali znajomość prawd wiary, odczytywanych z obrazów ewangelicznych, jakie nasuwa każda tajemnica różańcowa. A jak z tych samych liter złożyć można teksty najprostsze, najpowszechniej zrozumiałe i również księgi całe o bogatej i złożonej treści, tak i Różaniec: nie wyczerpuje swojej wartości na początkowym nauczaniu, którego udziela, ale - odpowiednio do możliwości każdego człowieka - staje się niewyczerpanym źródłem myśli, doznań i podniet religijnych, rozszerzających naszą umysłową i duchową pojemność, pogłębiających nasze rozumienie spraw Bożych, umożliwiających coraz dokładniejsze oglądanie siebie i świata w Bożym świetle.

Oświecenie religijne za pośrednictwem Różańca nie jest rzeczą nową, ale jest i pozostaje rzeczą wskazaną i konieczną. Stwarza on każdemu możliwości pełniejszego uczestniczenia w religijnych dobrach życia, ułatwiając ich poznanie i przyswojenie sobie każdemu, kto na ich wartość nie jest obojętny. W ten sposób Różaniec staje się skutecznym czynnikiem postępu religijno-moralnego w jednostkach i wewnętrznego umacniania się całej chrześcijańskiej społeczności.