8 września stał się tego roku dniem pamiętnym nie tylko dla Polski ale i dla Francji. Gdy w Paryżu toczy się konferencja pokojowa, a w kraju ścierają się wpływy materialistyczne i katolickie, do Lourdes spieszy kwiat narodu francuskiego, 100 tys. mężczyzn, którzy przeszli gehennę obozów niemieckich. Ludzie ci "mieli czas cierpieć, czas zastanawiać się nad życiem i nad przyszłością Francji". Dziś chcą zgodnie ze ślubowaniem, uczynionym jeszcze w Niemczech, podziękować Niepokalanej za wstawiennictwo i powziąć zbawienne postanowienia.

Kiedy po wielkiej manifestacji maryjnej przed bazyliką pielgrzymi zebrali się wieczorem za rzeką Gave w "obozie powrotnym", specjalnie urządzonym w kształcie mapy Niemiec, z poznaczonymi miejscami męki, by odnowić obozową znajomość, zbliżył się jeden z pielgrzymów z zapaloną przy Grocie świecą; podaje światło najbliższemu, ten dalej, i wkrótce zajaśniał cały obóz. Wśród ciszy, jaka teraz zapanowała, daje się słyszeć słowa błogosławieństw z 5-ego rozdziału Ewangelii św. Mateusza, które znajdują żywy oddźwięk w sercach byłych jeńców. Chcą pokoju na świecie i w domach rodzinnych, więc proszą razem: "Panie, udziel nam pokoju; Niepokalana z Lourdes, oczyść nasze ogniska domowe i nasze serca." Wiedzą, że droga do pokoju - przez miłość i przebaczenie, więc razem oświadczają: "Nienawiść precz odrzucamy; Panie, odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Rozumieją, co bieda, cierpienie i prześladowanie, dlatego razem" postanawiają: "Ubogim Twoim, Panie, my pomożemy", a gdy lektor kończył błogosławieństwo dla cierpiących za sprawiedliwość, zawołali: "Panie, my będziemy ich pomocą, cokolwiek by nas to kosztowało".

Za wzniosłymi aktami serca poszły praktyczne rezolucje, dotyczące najpilniejszej naprawy - stosunków społecznych. Byli więźniowie, bez względu na pochodzenie, zawód i partię, przyrzekają urzeczywistniać następujący program:

1. "Stworzyć wśród wszystkich robotników wspólnotę ducha, znieść podział na klasy, wrogo do siebie nastawione, a na ich miejsce łączyć się w chrześcijańskie organizacje świeckich i księży, pracodawców i pracowników, bogatych i biednych, by wszystkie pracowały w duchu" braterstwa i przyjaźni.

2. Zreformować przedsiębiorstwa przemysłowe i przekształcić je we wspólnoty chrześcijańskie, w których robotnicy będą mieli udział nie tylko w ryzyku, ale i w zyskach i w kierownictwie.

3. Nową strukturę ekonomiczną oprzeć na duchu jak największej jedności i zrozumienia między robotnikami a Kierownictwem, między właścicielami fabryk a tymi, którzy stosownie do swego wkładu pracy mają prawo do części udziału".

Niepokalana natchnęła Francuzów do chrześcijańskiej reformy społecznej. Niepokalana też sprawi, że nie przez walkę klas, lecz przez wzajemną współpracę według zasad Ewangelii urzeczywistni się szczęście ludu we Francji i na całym świecie.