Pracujmy wspólnie nad zbawieniem dusz; życie ludzkie, to jakby dzień jeden, dany nam, by je zbawić i w ten sposób dawać Bogu dowody naszej miłości. Jutrem dnia tego będzie wieczność; wtedy Pan Jezus zwróci stokrotnie radości, złożone Mu w ofierze. On zna rozmiary twego poświęcenia; wie, że cierpienie tych, co ci są drodzy, zwiększa twoje własne cierpienie; ale On sam ponosił podobne męczeństwo dla zbawienia dusz naszych. Opuścił swą Matkę, widział Niepokalaną Dziewicę, stojącą pod krzyżem, z sercem przebiłem mieczem boleści; to też ufam, że nasz Pan najdroższy powierzy Twą matkę, o co Go też usilnie proszę.

O, gdyby Mistrz Boski dał ujrzeć tym, których masz opuścić, chwałę, jaką im przygotowuje, i to mnóstwo dusz, co tworzyć będą orszak Twój w niebie, jużby się czuli nagrodzeni za ofiarę rozłączenia się z Tobą.

(Z listów s. Teresy od Dzieciątka Jezus.)