Życie unosi nas na falach wypadków i stawia nieraz w bardzo krytycznej sytuacji. Dlatego - mamy tu na myśli życie moralne - czujemy się zmuszeni szukać oparcia. Wprawdzie znajdujemy je w nauce Chrystusa, ale, co dziwniejsze, pod wpływem spoganiałego otoczenia, ulegamy prawu przystosowania i z łatwością uchylamy się od obowiązku zachowania poleceń Kościoła. I na usprawiedliwienie naszej obojętności religijnej podajemy, jako motyw, nieaktualność przepisów mających normować nasz stosunek do nowych zagadnień.

Aby więc uniemożliwić nam hołdowanie podobnym poglądom na nauką Chrystusa zawsze aktualną, aby bardziej spotęgować czujność katolickiego sumienia na konieczność odłączenia się od bezbożniczego otoczenia i na obowiązek przeciwdziałania z naszej strony wszelkim prądom podważającym wiarę katolicką - odbył się w 1936 r. Pierwszy Synod Plenarny, który wydał uchwały normujące nasze obecne życie.

Przepisy powyższe, zatwierdzone przez Stolicę Apostolską zostały obwieszczone i już 16 czerwca [1938] r. zaczną obowiązywać.

Koniecznym jest więc, by katolicy świeccy zapoznali się z uchwałami Synodu uwzględniającymi ich życie. Obecnie podkreślamy jeden tylko punkt, mianowicie:

Katolik na stanowisku obrońcy swojej Wiary.

Bezbożnictwo wprost narzuca się nam natrętnie, a my często nie mamy odwagi uderzyć na alarm i zmusić do milczenia przeciwnika. Dlatego to:

Synod Plenarny wzywa wiernych, aby, nie bacząc na względy ludzkie, odważnie wyznawali wiarę swoją w życiu prywatnym i publicznym, szczególnie wtedy, gdyby milczenie mogło oznaczać zaparcie się wiary, albo wywołać zgorszenie.

Ilekroć w zrzeszeniach pod względem wyznaniowym neutralnych istnieje dla wiernych niebezpieczeństwo osłabienia ducha religijnego, katolicy, zgodnie z poleceniem Stolicy Apostolskiej powinni trzymać się od nich z dala.

Nie godzi się należeć, popierać ani współpracować z sektami, z masonerią, z socjalistami ani z innymi organizacjami, zarówno jawnymi jak i tajnymi, które są wrogie Kościołowi i porządkowi społecznemu, albo szerzą zobojętnienie religijne.

W szczególniejszy sposób Synod Plenarny wzywa katolików, by się pilnie strzegli komunizmu, stanowiącego najgroźniejszą zarazę współczesnego świata, i by wszelkimi sposobami zwalczali zarówno jego przebiegłą propagandę, jak i zgubne hasła burzenia religii, szerzenia nienawiści, niszczenia wszelkiego ładu społecznego.

Katolicy powinni się wystrzegać zażyłych stosunków z odstępcami od wiary i z tymi katolikami, którzy żyją w nielegalnym związku małżeńskim.

O Matko najboleśniejsza! Królowo męczenników i wszystkich cierpiących: do czegóżby się przydały dla mnie łzy Twoje podczas męki Jezusa wylane, gdybym duszy mojej nie zbawił?

Św. Alfons Liguori