Niebo ma swe chmury parne
I słońce ma plamy czarne.
Ewa w raju grzeszną była,
Pycha aniołów zgubiła...
Ona jest Święta nad świętymi,
Królowa Nieba i ziemi!
Anielski huf czci Ją w Niebie,
Ludzkość wzywa Ją w potrzebie,
Arfy brzmią Jej: Święta, święta,
Niepokalanie Poczęta,
Aktem Bożym wniebowzięta!

(Tytuł wiersza lśni na boku,
Znany sercu, widny oku!)