Niepokalana zawsze była i będzie ideałem wszystkich niewiast katolickich. Nie darmo mówił o Niej Skarga:

"Jednaś sama taka ze wszystkich córek Adamowych, świat wszystek takiej białogłowy nie miał, ani mieć będzie. Liliaś między cierniem. Wszystkie inne, do Ciebie porównane, czarne są: Tyś sama kwiatem wonnym, z którego owoc wynijść ma słodki i zbawienny światu wszystkiemu. Patrzeć na Cię wszystkie królowe będą i rzeką najchwalebniejszać nade wszystkie. Ty sama przechodzisz nas urodą, wdzięcznością, bogactwy i dary niebieskimi i czcią u Boga. Wiele córek nazbierało skarbów, wdzięczności, urody, łaski i cnót wielkich, aleś Ty wszystkie przeniosła, jako palma nad drzewy, jako cedry nad lasem, jako słońce nad gwiazdami, jako balsam nad wodami. Żadna z nas taka nie jest, żadnej ta dostojność dana nie jest, aby Matką Najwyższego Boga być miała. Z Ciebie wynijdzie błogosławieństwo rodzaju ludzkiego. W Twoim się żywocie pocznie, z którego wszystek świat błogosławioną Cię zwać i sławić będzie".

Dla dzisiejszej niewiasty Niepokalana jest przede wszystkim ideałem Matki, która cud jedynego w dziejach ludzkości. Niepokalanego Poczęcia okupić musiała najokrutniejszym cierpieniem, widokiem umęczenia i konania na krzyżu Syna Bożego, Swojego Syna.

Niewiasta dzisiejsza otoczona jest zewsząd współczesnym materializmem, głoszącym tak zwane "prawo do szczęścia" (doczesnego). Materializm ten każe niewieście w małżeństwie szukać jedynie źródła przyjemności. Szydzi on z nauki o grzechu pierworodnym, tłumacząc, że przecież tak łatwo wyzwolić się z nakazu rodzenia. Materializm w dziecku nie widzi pociechy i błogosławieństwa, lecz natrętnego intruza, przyczynę przykrości, trosk, wydatków nadmiernych i skrępowania. A że czasy są ciężkie a nędza powszechna wielka, więc nic dziwnego, że pokusa materializmu sieje spustoszenie w świecie niewieścim. Jakżeż często, te, które "wyzwoliły się" z obowiązku macierzyństwa, z wyniosłą pogardą patrzą, na "zacofane" niewiasty, w pocie czoła, z bólem i łzami wychowujące przyszłe pokolenie, wykonujące najcięższą, najniebezpieczniejszą, najbardziej ofiarną służbę społeczną. Rozkosze macierzyństwa, pełne czaru niewysłowionej poezji, zawsze mają swoje ciernie, potęgujące się w miarę trudności materialnych i ilości dzieci.

Tylko Wiara może skutecznie przeciwdziałać propagandzie szatana materializmu. A właśnie Wiara ukazuje cierpiącej niewieście przykład Tej, Która dostąpiła najszczytniejszego zaszczytu macierzyństwa, ale i w ofierze przyniosła największy ból, na jaki stać Matkę, ból znoszony z najgłębszą pokorą, z przeświadczeniem o jego konieczności dla ogólnego dobra, z poczuciem spełnienia swojego powołania. Dlatego też ta Mater Dolorosa, wchodząca do szczytu chwały poprzez cierpienia w pełnieniu rozkazu Najwyższego, jest w tej właśnie swojej roli triumfującej męczennicy swojego powołania, ideałem współczesnej niewiasty-matki.

Dla niewiasty niezamężnej Panieństwo Niepokalanej, będące największą Jej chlubą, jest idealnym bodźcem do błogosławienia swojego stanu, do odgradzania się od podszeptów materializmu, wyszydzającego dziewictwo i staropanieństwo. Niewiasta katolicka, wpatrzona w wzór Niepokalanej, z wyżyn tego ideału może tylko z pogardą spoglądać na tych, którzy obrzydliwy animalizm ubierają w szaty higieny, praw natury i używania darów Bożych. Panieństwo stało się dzięki Niepokalanej stanem pełnym chwały.

Niepokalana jest jednak i ideałem matek bohaterów, męczenników, bojowników najświętszej sprawy. Na oczach Jej Syn się narażał wszystkim, szedł do boju o zwycięstwo Prawdy przeciwko mocarzom tego świata, narażał Swoje życie. Ona cierpiała, lecz cierpiała z słuszną dumą, poddając się woli Bożej i wiedząc, że takim jest Jego i Jej obowiązek. Dlatego Niepokalana jest ideałem matek misjonarzy, nauczających z narażeniem życia dzikich pogan, działaczy katolickich w krajach, w których pełnienie nakazów Wiary grozi niebezpieczeństwami, żołnierzy, walczących w obronie Ojczyzny, którą Bóg miłować każe, kapłanów, wstępujących w ślady Chrystusa.

W szczególności zaś dla niewiasty polskiej Niepokalana jako Królowa Korony Polskiej jest ideałem zespolenia patriotyzmu polskiego z katolicyzmem, wieczną Orędowniczką spraw naszych wobec Boga, symbolem czci chrześcijańskiej, jaką w Polsce otaczana jest niewiasta. Naśladowanie Niepokalanej - oto ideał przyświecający niewieście współczesnej.