Wiersz niniejszy i cykl sonetów otrzymaliśmy od nieznanego autora z następującą dedykacją:

"Ks. Władysławowi Ostrowskiemu, wielkiemu czcicielowi Maryi, poświęca ten, który od Niego nauczył się kochać Niepokalaną".

O Najwznioślejsza, O Ukochana,
Najświętsza Pani Ojczyzny mej,
Pomnij, że Tobie Polska oddana,
Trzymaj jej berło w prawicy Twej.

Od gór Tatrzańskich hen aż do morza,
Gdzie tylko sięga dzwonowy głos,
Wszyscy Cię wielbią, o Matko Boża,
Oddają Tobie przyszły nasz los.

Byłaś przez przodków naszych wsławiona,
Tych, co skrzydlaci ruszali w bój,
Dzisiaj, jak dawniej bądź pochwalona,
Niech nam przyświeca majestat Twój.

W każdem gorącym sercu Polaka,
Panuj Maryjo, panuj i rządź,
Niech nas połączy miłość jednaka,
A tą miłością Ty, Matko, bądź.

Pozwól, niech Polska wsławi Twe imię,
Niech Tobie złoży w ofierze trud;
Niechaj wyśpiewa w natchnionym rymie
Miłość ku Tobie wierny nasz lud.

Nie gniewaj, Pani, żem ja zuchwały
Upraszam sobie to jeszcze: daj
Zginąć mi chlubnie na polu chwały
W obronie Twojej w słoneczny maj!

Charbin (Chiny), 2 lut. 1926 r. Władysław, Stanisław P.

(Inne wiersze też zamieścimy. Prosimy Sz. Autora o nazwisko i adres. Przyp. Red.)