O chwała Tobie, Służebnico Pańska w nieziemskim blasku kornie pochylona, kiedy Cię Łaska ogarnęła Boża, aby się w Tobie Słowo Ciałem stało. Oto minęły za wiekami wieki od tej godziny, która w ich zenicie wonczas zabłysła gwiazdą wiekuistą; od tej godziny, gdy zamknęłaś w sobie, jak lilja kroplę rosy w swym kielichu Chrystusowego Miłosierdzia blask. Oto minęły za wiekami wieki; lecz nie zamilkło słowo Archanioła. Za pokoleniem klęka pokolenie u stóp Twych Matko i, jak szum potoku, Gabryelowe szemrze pozdrowienie. Ave Maria! Bądź błogosławiona! Módl się za nami i modlitwy nasze, z ziemi szarego otrząśnięte pyłu, Synowi Swemu w świętych podaj dłoniach. Niech z Twojej ręki będą Jemu miłe. Wszakże Mu pierwszym, dziecięcym szczebiotem na ziemi było Twoje Matki miano i pierwszy uśmiech Jego był ku Tobie; do Ciebie, Boże wyciągał rączęta, zanim na Krzyża rozwarł je szeroko, by człowiekowi zbawcą być i bratem. Nie darmo co dzień kołyszą się dzwony na cześć świętości Twojej, o Maryjo, na Anioł Pański Twym Imieniem śpiew[a]ne. "Niech mi się stanie według słowa twego". Pokorą Twoją echem tego słowa Pan Bóg uczynił i mocarną siłą, by Twoja stopa starła węża głowę; łaski Cię Bożej uczynił promieniem, prastarą świata odpuszczając winę. Tej łaski, Matko, hojną bądź szafarką. Dzieciątko Boże nieś w domostwa nasze, proś, niech nam naszą dolę błogosławi, koi niedolę. I niech za Światłością po wszystkiej ziemi idzie pokój boży. A serca nasze niech na wyże wzlecą, kędy królujesz w gwiezdnej swej koronie, którą Cię ręką uwieńczyła Boga.