V. KU SZCZYTOM

"Bądźcież my tedy doskonali jako i Ojciec wasz niebieski doskonały jest."
(Mt 5,48).

1. Życie rycerza jest służbą Bogu, Ojczyźnie i bliźnim. By w życiu osiągnąć zwycięstwo winien być rycerz człowiekiem dzielnym, to znaczy mocnym w słusznej sprawie. Rycerz ma wiedzieć, że zacny niedołęga więcej sprawie szkodzi, aniżeli człowiek złej woli.

2. Rycerz jest człowiekiem dzielnym wówczas, gdy można go nazwać - prawdziwym mężczyzną, twórcą i bohaterem.

3. Być mężczyzną, to być panem samego siebie.

4. Być twórcą, to znaczy rozwijać swe zdolności, urzeczywistniać swe możliwości.

5. Być bohaterem, znaczy być zdolnym zapomnieć o sobie samym.

6. Rycerz ma być ogniem gorejącym, lecz niech nie zapomina, że warunkiem żarliwości, jest umiarkowanie w działaniu na zewnątrz. Spiesz się powoli!

7. Rycerz jest długomyślny (a nie krótkomyślny), to znaczy oblicza swe wysiłki na długą metę i czeka cierpliwie na owoce zwycięstwa.

8. Rycerz jest wielkoduszny - podejmuje się czynów sławnych, jednak nie dla własnej chluby, lecz dla chwały samego dzieła.

9. Najwyższa doskonałość, ponieważ jest jednością, jest prostotą. By osiągnąć doskonałość trzeba być roztropnym, to znaczy posiadać umiejętność dobierania do postawionego sobie celu odpowiednich środków. Rycerz jak gołębica jest prosty, a jak wąż roztropny.

10. Rycerz nie stawia granic swemu doskonaleniu się, ma ambicje nieskończone, dąży do bohaterstwa, do świętości.

Zaufajmy całkowicie Niepokalanej i Jej oddajmy się bezgranicznie, a szybko, bardzo szybko staniemy się świętymi.

O. Maksymilian