Ubiegłego [1925] roku Stolica Apostolska uprawniła wielowiekowy kult do naszego nowego polskiego świętego Bogumiła. Św. Bogumił to mąż niepośledniej nauki, wielkiej pracy i niezwykłego zaparcia się. Urodzony w 1116 r. w Koźminie, niedaleko Koła, syn Boguchwała kasztelana gnieźnieńskiego i Katarzyny z Gryfów (Poraj), otrzymał wykształcenie średnie w Gnieźnie, a wyższe w Paryżu. Zasługą jego pierwszą było stworzenie parafii w Dobrowie i ufundowanie kościoła. Na dworze wuja swego Janisława, arcybiskupa gnieźnieńskiego w Uniejowie, przygotowuje się do stanu duchownego. Po przyjęciu święceń kapłańskich, zostaje proboszczem w Dobrowie. Upatrzony na arcybiskupa gnieźnieńskiego, rezygnuje z ofiarowanej mu godności i osiada w Puszczy pod Dobrowem. Cuda, towarzyszące jego życiu, spotęgowane po śmierci (1182 r.) skłaniają arcyb. Fulko (Pełkę) iż po sumiennym zbadaniu faktów, zatwierdził za ogólną opinię wiernych, uznających Bogumiła za błogosławionego i wydobywając zwłoki Jego z grobu pod kościołem w Dobrowie, wystawia pośrodku tego kościoła. W r. 1448 arcyb. Prazmowski przenosi je do starożytnej kolegiaty w Uniejowie i umieszcza w marmurowym sarkofagu, pod baldachimem.
"Głos Narodu"
Nasza Matka niebieska stoi bezustannie przed obliczem Stwórcy, bezustannie wstawiajac się za nami.
Bł. Amadeusz
O jak godni pożałowania bylibyśmy biedni my grzesznicy, gdybyśmy nie mieli tak potężnej Obronicielki!
Św. Alfons Liguori
Najwyższy Sędzia, Syn Jej, nie może potępić winowajców, których obronę Ona bierze na siebie.
Św. Ryszard od św. Wawrzyńca