Z inicjatywy dziekana kapituły katedralnej w Guadalajara wygnańcy meksykańscy w Stanach Zjednoczonych postanowili wznieść w Chicago świątynią ku czci uwielbianej swej Patronki. Zakupiono już teren na ten cel w południowej części miasta. W niedzielę 6 lutego r. [1928], w obecności władz municypalnych miasta, dokonane zostało poświęcenie placu pod budowę nowej świątyni.

Koszty budowy kościoła pod wezwaniem Najświętszej Dziewicy z Tepeyac wyniosą około stu tysięcy dolarów. Budowa ma być ukończona na dzień 18 sierpnia r. [1928], Kamień węgielny położył biskup - sufragan z Chicago w dniu Wielkanocy, a poświęcenia kościoła dokona kardynał Mundelein dnia 18 sierpnia.

Katolicy meksykańscy, zmuszeni szukać schronienia poza granicami, kraju, z największym entuzjazmem przyjęli projekt opodatkowania się na rzecz budowy tej świątyni, która przywróci im na ziemi wygnania najdroższą cząstkę Matki - Ojczyzny.