"Królowo Różańca św.
Wspomożenie wiernych,
Ucieczko rodzaju ludzkiego...
Tobie, Twemu Sercu niepokalanemu,
ja, Ojciec wspólny wielkiej rodziny chrześcijańskiej
i Zastępca Tego, któremu dano wszelką władzę, na niebie i na ziemi, od którego otrzymałem pieczę nad wszystkimi odkupionymi Jego krwią duszami...
w tej tragicznej godzinie historii ludzkiej,
powierzam, oddaję, poświęcam
nie tylko Kościół św., ciało mistyczne Twego Jezusa, który cierpi i krwawi się w tylu swych członkach i zewsząd jest uciśniony, lecz także cały świat..."

Taki akt ufnego oddania się Matce Najświętszej popłynął z Watykanu ku niebu i na cały świat po falach eteru, wśród krwawej zawieruchy wojennej, 31 października 1942 r. Ojciec Św[ięty] Papież Pius XII poświęcił wtedy Kościół i cały rodzaj ludzki niepokalanemu Sercu Najśw. Maryi Panny.

* * *

Jest to akt doniosłego znaczenia, jak przyznają sami teologowie. Odtąd teologia urzędowa musi się bliżej i głębiej zająć kwestią poświęcenia się Matce Najświętszej i łącząca, się z tym nauką o Jej wszechpośrednictwie. Dużo światła na postać Niepokalanej, a może i nowe orzeczenie dogmatyczne, da encyklika maryjna, jaką Ojciec Św[ięty] obiecał wydać z okazji przyszłego odnowienia aktu oddania świata Niepokalanej, gdy nastąpi pokój.

Ale największą wartość niesie to poświęcenie się Maryi dla życia wiernych.

Los nasz został powierzony uroczyście sercu naszej Pani, tej wielkiej "Hetmance, która zwycięża we wszystkich walkach o sprawę Bożą" (Pius XI).

Ufność bezgraniczna winna napełnić serca nasze. Papież wierzy, że przez Serce Niepokalanej spłynie na świat pokój prawdziwy i nastąpi przemiana życia na lepsze.

"Ta święta Matka członków Chrystusa, której Sercu niepokalanemu poświęciliśmy z ufnością wszystkich ludzi i która, królując dzisiaj w niebie ze swym Synem, błyszczy chwałą ciała i duszy, może to sprawić u Niego, by spływały bez przerwy z Głowy na wszystkie członki ciała mistycznego, przeobfite fale łaski. Jako zawsze czujna Patronka, może ochronić dziś tak, jak dawniej Kościół św. i może uprosić od Boga dla niego i dla każdej społeczności, spokojniejsze czasy" (enc. "Mystici Corporis" 29.VI.1943 r.).

Oddawszy swe dzieci pod opiekę Matki Najświętszej, spokojny jest Papież. Wszyscy podziwiali pogodę, jaka jaśniała na jego twarzy w ostatnich latach wojny, choć wiedzieli, że przeżywa w swym sercu wszystkie bóle dzisiejszych ludzi. Proroczym swym słowem zwierza się w 1944 roku swemu najbliższemu otoczeniu: "Gdybyście wiedzieli, jaka przyszłość stoi przed Kościołem i światem, tak jak ja o tym wiem, serce wasze zapełniłoby się radością".

* * *

Ojciec Św[ięty] przez akt uroczystego oddania świata Najświętszej Dziewicy spełnia Jej pragnienie, wyrażone przez Nią samą w Fatima (Portugalia), 25 lat temu (1917 r.). Zgodnie z Jej życzeniem zachęca wiernych do następujących praktyk maryjnych:

oddać się osobiście a szczerze Matce Najświętszej

uroczyście obchodzić pierwszą sobotę każdego miesiąca

i codziennie odmawiać różaniec.

Napomina jednak, byśmy, Jej się oddając, "zmienili" życie, by to nasze życie było odtąd piękniejsze, czystsze, bogatsze duchowo, godne dusz poświęconych Królowej aniołów i Królowej dziewic.

Rycerze Niepokalanej mogą być dumni, że już dawniej dokonali aktu całkowitego oddania się Najświętszej Pannie, że ich stowarzyszenie mające na celu uświęcenie siebie i innych przez Niepokalaną, powstało właśnie w czasie objawień się Maryi w Fatima.

Mają jednak pamiętać, że to poświęcenie się Najśw. Dziewicy winno się uwidaczniać w całym ich życiu i promieniować na innych. Mają się starać, by cała ziemia usłyszała głos Ojca Św[iętego], by wszystkie dusze i społeczności oddały się całkowicie i szczerze Niepokalanej.

A wtenczas Ona przyśpieszy "triumf Królestwa Bożego" na świecie i "wszystkie narody - jak się Papież wyraża w swej wielkiej modlitwie do Serca Maryi - mając pokój między sobą i pokój z Bogiem głosić Ją będą błogosławioną i z Nią śpiewać po całym świecie wieczne "Magnificat" chwały, miłości i zjednoczenia się z Sercem Jezusowym, w którym jedynie znajduje się Prawda, życie i Pokój".