Ciężką walkę mają do staczania nasi misjonarze z pastorami protestanckich sekt w północnej Ameryce, którzy usiłują Indian dla swej nauki pozyskać. Pociechą dla naszych misjonarzy jest widzieć, jak ci Indianie wiernie stoją przy religii katolickiej. W Athabaska - Mackenzie, na samej północy Ameryki, pewien Indianin z szczepu Kri zręcznie i zwycięsko bronił czci Matki Bożej wobec pastora protestanckiego. "Pastor ten - tak opowiada ów indianin - swojemu misjonarzowi, O. Grouardo M. N. - razu pewnego zaprosił mnie do siebie; była zima i bardzo zimno. Grzałem się przy jego piecu, gdy on wziął swoją biblię i pytał: mnie, czy umiem czytać. Miałem swą książkę do nabożeństwa przy sobie i pokazałem mu ją. Wejrzał w nią i zobaczył imię Maryi. To mu dało powód do tłumaczenia mi, jak nieszczęśliwym ja jestem, że się modlę do zwykłej kobiety, równej innym kobietom, i dodał jeszcze, że w jego książce jest napisane, że do samego P. Jezusa modlić się trzeba. Nie pośpieszyłem się z odpowiedzią, bo nic nie umiem, jeno mu powiedziałem, że nie czuję się zdolnym, aby o tym z nim mówić. Ale pytałem go, czy ma matkę. Bo ja mam matkę, powiedziałem mu, i kocham ją. Czy ty też masz matkę? Pastor, trochę zmieszany, odpowiedział że on też z nieba nie spadł, i że on też, jak inni ludzie, miał matkę. Otóż, odpowiedziałem mu, tyś też z pewnością matkę swoją kochał i dobrześ zrobił. A tybyś chciał żeby P. Jezus nie kochał swojej Matki; a ty mówisz, że P. Jezus niezadowolony, gdy ja z uszanowaniem mówię do Jego Matki i gdy Ją proszę, żeby za mnie Syna swego Boskiego prosiła? My w naszej religii nie rozłączamy P. Jezusa od Jego Matki. Modlimy się najprzód do P. Jezusa, a potem do Maryi Panny. Pastor nie mógł mi nic odpowiedzieć i tak wyrwałem się z rąk jego".