Sobotę poświęcił Kościół Najświętszej Maryi Pannie. Ciekawość ludzka, jak zawsze, niespokojna, pyta, dlaczego ten właśnie a nie inny dzień jest dniem Królowej nieba?
Zastanawiał się nad tym już św. Bernard i tak pisze: "Maryja, jedyna błogosławiona między niewiastami, jedyna też pozostała w wierze owej smutnej soboty (po ukrzyżowaniu Pana Jezusa) i przez Nią Kościół został ocalony. Dlatego też najzupełniej słusznie ku czci i chwale Tej Panienki cały Kościół zwykł poświęcać dzień sobotni przez cały rok". W podobny sposób wyraża się szereg innych wielkich mężów. "W sobotę cała wiara przepadła, a pozostała jedynie w Maryi" - Jakub de Voragine. Św. Bonawentura dodaje: "Gdy wszyscy uczniowie zwątpili i utracili wiarę, Ona jedna była Tą, w której wiara Kościoła pozostała nietknięta i niewzruszona. Dlatego sobotę ku Jej czci cały Kościół uroczyście obchodzi".
Cały szereg pisarzy katolickich podaje inne jeszcze powody poświęcenia sobót Najświętszej Pannie. "Jak sobota łączy niedzielę - dzień radości, z piątkiem - dniem smutku, tak Najświętsza Panienka jest Pośredniczką między Bogiem i człowiekiem". - W ten sposób wypowiada się Jan Herolt, Jakub de Voragine. Św. Piotr Damian, mówiąc o dniu Maryi, jako o dniu, w którym wg wyrażenia Pisma Św[iętego] "Bóg odpoczął". Serce Maryi miejscem odpocznienia Boga nazywa.
Do powyżej przytoczonych powodów, jakimi pobożność chrześcijańska uzasadnia "dzień Maryjny", można dodać i to, że słuszną jest rzeczą, aby dzień ów, poświęcony ongi kultowi Saturna, ojca fałszywych bogów, dziś był dniem Niepokalanej, Matki jedynie Prawdziwego Boga.
A zresztą sama Bogarodzica ten dzień szczególnie umiłowała, czego niezliczone dowody dała zwłaszcza w formie cudów, w dniu owym zdziałanych.
Początki "Sobót Maryjnych"
Trudno z całą pewnością ustalić, gdzie i kiedy powstał zwyczaj ofiarowania soboty Najświętszej Panience.
Nie ulega wątpliwości, że na Zachodzie zwyczaj ten istniał już przed dziewięciuset prawie laty. Papież Urban II na synodzie w Clairmont (w r. 1094 lub 1095) wydał rozporządzenie o codziennym odmawianiu Oficjum o Najśw. Pannie. W soboty zalecił czynić to w sposób bardziej uroczysty.
Lecz już za czasów Karola Wielkiego poświęcano soboty Matce Najświętszej. Pisze bowiem Micrologus, że na prośbę św. Bonifacego Alkin, nauczyciel Karola Wielkiego, po spaleniu przez Hunnów i innych "barbarzyńców" ksiąg świętych, ułożył Mszę św. i modlitwy na poszczególne dni tygodnia w ten sposób, że sobota była poświęcona Najświętszej Maryi Pannie.
Czy jednak nie wcześniej początku sobót Maryjnych szukać należy? Wiemy, że św. Ildefonsowi (ok. 650 r.) przypisuje się wydanie książki o Oficjum Najśw. Maryi Panny z dziewięciu czytaniami przeznaczonymi na poszczególne soboty.
Jeszcze wcześniej, bo ok. 402 r. Papież Innocenty I pisze: "Najoczywistsza jest przyczyna, aby w sobotę pościć. "W piątek pościmy ze względu na Mękę Pana. Nie powinniśmy zaś pominąć i soboty, która jest jakby zawarta między czasem smutku i radości. Pewną jest bowiem rzeczą, że Apostołowie te dwa dni przeżyli w boleści, a z obawy przed żydami ukryli się. Od [115]cierpień tych nie była wyjęta Matka Boża, lecz na pierwszym miejsca były one jej udziałem".
Można więc przypuszczać, że piękny ów zwyczaj datuje się od czasów apostolskich.
A DZIŚ?
Dziś Najświętsza Maryja Panna potwierdza, że upodobała sobie sobotę. W objawieniach miłości swego Niepokalanego Serca małym pastuszkom w Fatimie, gdzie Serce swe Niepokalane jako ratunek światu daje, domaga się ustanowienia Komunii Świętej w pierwsze soboty każdego miesiąca, jako zadośćuczynienie za ludzkie grzechy. Obok żądania, oby Ojciec Św[ięty] poświęcił cały świat Jej Niepokalanemu Sercu, jest to żądanie warunkujące zbawienie wielu grzeszników, pokój świata, uniknięcie prześladowań Kościoła, nawrócenia i rozliczne inne łaski.
"Sama Dziewica Święta w naszych dniach za pośrednictwem siostry Łucji z Fatimy raczyła nas pouczyć o nabożeństwie pierwszych pięciu sobót" - pisze ks. bp z Leiria. "Odprawia się je w intencji wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie grzechy i krzywdy wyrządzone temuż Sercu przez niewdzięcznych ludzi".
Nabożeństwo to obejmuje:
1. Spowiedź i Komunię św[iętą]. Spowiedź można odprawić w ciągu ośmiu dni przed sobotą lub po niej, byle Komunia była przyjęta w stanie łaski;
2. odmówienie Różańca;
3. kwadrans rozmyślania o tajemnicach Różańca;
4. intencję wynagrodzenia Sercu Maryi.
Nabożeństwo to nawiązuje do praktyki już uznanej w Kościele. Dnia 13 XII 1912 Kongregacja Św[iętego] Oficjum udzieliła odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami tym, którzy w pierwszą sobotę miesiąca wypełnią specjalne ćwiczenia pobożności ku czci Niepokalanej Dziewicy, jako wynagrodzenie za bluźnierstwa rzucane na Jej Imię i przywileje.
Życzenia Serca Niepokalanej Matki znajdują coraz większy oddźwięk w sercach Jej dzieci. Jednak Niepokalana nie jest jeszcze Królową wszystkich serc. Czy przyspieszymy tę chwilę?