- Co on uczynił, co on popełnił!

- Cóż takiego?

- Zmienił wiarę, zaparł się tej wiary, w której się urodził, nikczemnik!

- A dlaczego to uczynił?

- Ja wiem? Mówi, że przekonał się, iż religia katolicka jest prawdziwą; zapomniał już widać, że w prawosławnej cerkwi chrzest otrzymał.

- Należy jednak naprzód zbadać przyczyny jakiegokolwiek postępku, zanim się o nim zawyrokuje; nikt nie ma też prawa jego potępiać, zanim zbada przyczynę.

- W innych sprawach to tak, ale tu nie ma co badać.

- Owszem, sam fakt, że istnieją różne wyznania, twierdzące iż są religią chrześcijańską, że w wielu rzeczach co jedno twierdzi to drugie przeczy, wreszcie, że Chrystus Pan jeden tylko Kościół założył, powinien skłaniać do badania, o ile rozwój umysłowy i okoliczności na to pozwalają.

- Ja wychodzę z tego założenia, że każdy powinien umrzeć w tej wierze, w której się urodził, bo dla niego ta religia jest dobra i każdy w swej religii może się zbawić, byleby tylko uczciwie żył.

- Już sam fakt, o którym wspomniałem, że mianowicie, Pan Jezus nie zakładał dla różnych narodów różnych Kościołów, ale tylko jeden, następnie, że, jako Prawda przedwieczna, nie mógł nawet sprzeczne ze sobą zdania podawać jako prawdę, przekreśla takie założenie.

- To prawda, ale kto może to zbadać? Specjaliści teologowie, skrypturyści itd. łamią sobie głowy nad tylu kwestiami w sprawach religii i nie mają jeszcze pewnych wyników. Jakże my możemy więcej wiedzieć od nich. Dla nas najpewniejszą i najbezpieczniejszą jest właśnie moja zasada: Umrzeć w tej wierze, w której się urodziło i pozostawić badania specjalistom uczonym i - wiekom.

- Jak się pani wydaje, czy Pan Jezus zakładając religię Swoją i wymagając, by wszyscy uwierzyli w to, co ta religia naucza pod grozą potępienia, nie powinien był dać wszystkim jakiś znak łatwy do rozpoznania, aby wszyscy, którzy szczerze szukają prawdy, mogli go odnaleźć? Czyż odpowiadało by to mądrości Bożej dać taką religię, której prawdziwości dotąd jeszcze po 20 wiekach byśmy nie byli pewni i musieli jeszcze wiekom powierzać ewentualne rozwiązanie tej kwestii? Czy to wszystko możliwe?

-... A po czym ją poznać?

- Wszystkie wyznania szczycące się tym, że wierzą w Chrystusa Pana, mają też we czci święte Ewangelie.

- Tak jest.

- I w wszystkich jakiegokolwiek wydania Ewangeliach czytamy w Ewangelii św. Mateusza (16,18), że Pan Jezus rzekł do S. Piotra "Ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój" Pastorzy protestanccy tłumaczą ten tekst na polskie: Ty jesteś Piotr, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, świadomie tumaniąc swoich wiernych gdyż wiedzą, a przynajmniej jako pastorzy powinni wiedzieć, że Pismo Św. nie było pisane po polsku, lecz tylko na polskie przetłumaczone. W języku zaś już łacińskim mamy zamiast słowa "Piotr" słowo "Petrus", a zamiast "opoka" słowo "petra" i w greckim mamy "Petros" i "petra". Różnica więc tylko zachodzi w rodzaju. Pan Jezus zaś nie mówił ani po polsku, ani po łacinie, ani po grecku, ale po aramejsku (jest to dialekt hebrajskiego). W tym zaś języku tak słowo "Piotr" jak i "opoka" znaczą zupełnie to samo: "kefa", Pan Jezus więc mówił: Ty jesteś "kefa" i na tym "kefa" zbuduję Kościół mój. O tym panowie pastorowie wiedzą, a przynajmniej na tyle biblię znać powinni. Jeżeli więc chcą użyć w tym tekście słowa "Piotr" i "opoka" powinni za każdym razem wyjaśnić, że to znaczy zupełnie to samo, albo podać tłomaczenie jasne używając wedle znaczenia tego samego słowa: "opoka".

Pan Jezus więc jasno podkreślił, który Kościół jest Jego: "Ty jesteś opoka i na tej opoce zbuduję Kościół mój".

- Czemuż zatem tyle namnożyło się wyznań chrześcijańskich?

- Grzechy i nałogi są tego przyczyną.

- Jak to?

- Bardas, wuj pijanicy cesarza Michała III, rządząc za niego państwem, żył w kazirodczych stosunkach z wdową po własnym synie: Św. Ignacy biskup napominał go, ale na próżno, więc w roku 857 pominął go jako publicznego gorszyciela przy udzielaniu Komunii Św[iętej]. Stąd gniew, wygnanie św. Ignacego, nowy patriarcha Focjusz i zapoczątkowanie - prawosławia.

Luter Marcin, zakonnik, augustianin, łamie śluby zakonne, wyciąga zakonnicę z klasztoru na żonę i zakłada - protestantyzm.

Henryk VIII król angielski znudził sobie pożycie z Katarzyną i zapragnął pojąć za żonę Annę Boleyn, a potem i inne sobie żony jak rękawiczki zmieniał i taki to rozpustny monarcha zakłada w r. 1537 - Kościół anglikański, bo Papież mu na takie deptanie prawa Bożego pozwolić nie chciał i nie mógł.

- Oto źródła odszczepieństwa od Kościoła Chrystusowego.

Każdy więc komu rozwój umysłu, zajęcia i okoliczności pozwalają na zbadanie prawdy w tej sprawie, nie tylko może, ale ma ścisły obowiązek badać, poznać prawdziwą religię Chrystusową i wedle niej żyć.