Jednym z najbardziej dręczących zagadnień, które niepokoją rozumnego człowieka jest: czy po śmierci będziemy żyć życiem osobistym czy nie.

Ponieważ zagadnienie życia przyszłego jest tak ważne a człowiek zwykły nie może go rozwikłać, dlatego Chrystus, ta "światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na ten świat przychodzącego" (J 1,9), rozświetlił je. Owszem przekonanie o istnieniu życia wiecznego stało się podstawą Jego nauki.

Przytoczmy parę odnośnych zdań z nauki Chrystusa, aby się przekonać i utwierdzić, że jak mówi Pismo Św[ięte] "umarli twoi żyją".

Całe swoje nauczanie rozpoczął Pan Jezus obietnicą nieba, które zwykle nazywa Królestwem Niebieskim. Pierwsze słowa Kazania na Górze obiecują niebo ludziom dobrym. "Błogosławieni, czyli właściwie szczęśliwi - głosi Chrystus - ubodzy w duchu..., albowiem ich jest królestwo niebieskie. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą... Błogosławieni pokój czyniący, albowiem synami Bożymi będą nazwani... Radujcie się, a weselcie, al[294]bowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech" (Mt 5,1-12).

Na Sądzie Ostatecznym sprawiedliwym powie: "Pójdźcie błogosławieni Ojca mego i posiadacie Królestwo zgotowane wam od założenia świata". "I pójdą sprawiedliwi - kończy opis Sądu - do żywota wiecznego" (Mt 25,46). "Wówczas sprawiedliwi jaśnieć będą jako słońce w królestwie Ojca swego" (Mt 13,43). Zapłata w niebie będzie pełna, obfita, bo jest szczęśliwym życiem w Bogu, ale w tym posiadania będą stopnie, bo Syn Człowieczy "odda każdemu według uczynków jego".

Według Chrystusa życie ziemskie jest pielgrzymką, a właściwa, sprawiedliwa nagroda za dobre czyny jest po śmierci. Nie wynika z tego, że nie potrzeba się troskać o postęp, o rozwój naszych władz, o podnoszenie ekspansji życia. Owszem, natura potrzeby nasze zmuszają nas do wysiłku, do rozwoju, działalności w życiu, a zresztą i Pan Bóg w Piśmie Św[iętym] rozkazuje: "rośnijcie i mnóżcie się", co nie tylko odnosi się do życia, ale do całej jego aktywności. Wierzący w życie wieczne powinien tu na ziem wszystko spełniać doskonale, opierając się na najwznioślejszych zasadach Chrystusa: sprawiedliwości, miłości bliźniego, szacunku da drugiego człowieka, któremu przygotowano tak świetlaną przyszłość.