Cel, dla którego żyją i pracują rycerze Niepokalanej, wydaje się dość prosty: przyczynić się do jak największej chwały Bożej oraz współpracować w nawracaniu i uświęcaniu wszystkich.

Do celu MI mają prowadzić inne, bardziej szczegółowe. Niektóre z nich podaje aktualnie obowiązujące w Polsce Dyrektorium Narodowe Rycerstwa Niepokalanej:

• szerzenie Królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem Matki Bożej Niepokalanej;
• przybliżanie do zbawienia i uświęcenia wszystkich i każdego z osobna przez Niepokalaną;
• pogłębianie życia duchowego na wzór Matki Bożej Niepokalanej;
• szerzenie kultu maryjnego, w tym idei oddania się Niepokalanej według św. Maksymiliana;
• Rozwijanie działalności apostolskiej i społecznej podejmowanej w duchu św. Maksymiliana.

W konkretnych sytuacjach często zastanawiamy się, co należałoby zrobić, aby cel MI realizować. Z pomocą może nam przyjść wspomniane Dyrektorium, które wskazuje na konkretne pola działalności w ramach Rycerstwa Niepokalanej:

• formacja i organizowanie wspólnoty duchowej oraz podejmowanie inicjatyw apostolskich;
• krzewienie wiedzy i kultury maryjnej;
• wychowywanie do wartości religijnych, rodzinnych, patriotycznych i kulturowych oraz kształtowanie postaw obywatelskich i społecznych;
• działalność edukacyjna dzieci i młodzieży;
• organizowanie i prowadzenie kursów, szkoleń oraz dokształcania nauczycieli i wychowawców, mając na względzie pełny rozwój osoby ludzkiej;
• działalność na rzecz chorych, ubogich, samotnych i niepełnosprawnych;
• działalność pielgrzymkowa, kulturalna, turystyczna, rekreacyjna i sportowa;
• promocja zdrowego stylu życia oraz działalność profilaktyczna;
• promocja wartościowych filmów, spektakli teatralnych, wystaw, koncertów itp.;
• działalność wydawnicza, medialna i badawcza;
• współdziałanie z instytucjami państwowymi, społecznymi i samorządowymi.

Trzeba podkreślić, że lista inicjatyw, które możemy podejmować jako rycerze Niepokalanej, nigdy nie jest zamknięta. Jednocześnie wybór konkretnego sposobu działania w danym środowisku i sytuacji oraz przygotowanie i zdobycie środków do jego podjęcia często jest rzeczą dość trudną. I na tym polu najlepiej widać wielką potrzebę podejmowania apostolstwa w sposób zespołowy, zamiast działać w pojedynkę.

W tym kontekście widać, jak ważne są dobrze funkcjonujące wspólnoty MI, istniejące przy parafiach, pozostające w kontakcie z odpowiedzialnymi za nie ośrodkami MI. Dobrze jest też, jeśli dana wspólnota, przed podjęciem jakiegoś wielkiego dzieła, sprawdzi się w rzeczach mniejszych, ale bardzo ważnych, jak choćby promowanie MI w parafii - oczywiście za pozwoleniem swojego proboszcza - w ramach Niedzieli Rycerstwa Niepokalanej.

Na koniec rzecz najważniejsza: pamiętajmy, aby żadna forma działania nie stała się ważniejsza od zachowania ducha MI - posłusznego zawierzenia Niepokalanej.

O. Grzegorz Maria Owsianko OFMConv • Rycerz Niepokalanej 6/2015, s. 12-13