WRZESIEŃ: Człowiek może zaprosić Boga do swojego życia w różny sposób. Sięgnięcie po Biblię i codzienne czytanie jednego urywka jest zgodą na to, aby Bóg rozświetlał wielorakie życiowe sytuacje, w których aktualnie się znajduje. Słowo Boże staje się wówczas kompasem, wskazującym właściwy kierunek, zaś konfrontacja z tym Słowem jest inspiracją do wnikliwego rachunku sumienia, a tym samym do początku nawrócenia.

1 września Mt 25,14-30 Spełnianie stawianych oczekiwań nie zawsze idzie w parze z autentycznymi pragnieniami serca. Przełamywanie woli należy do najtrudniejszych zadań uczniów Chrystusa, "każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane... Temu zaś, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma".

2 września Mk 7,1-8.14-15.21-23 Przyzwyczajenia bywają zgubne; "ten lud czci Mnie tylko wargami, lecz sercem jest daleko ode Mnie" - skarży się za Izajaszem Jezus. Znak krzyża, przyklęknięcie - bez postawy zwrócenia serca ku Bogu jest zwykłym rytualizmem.

3 września Łk 4,16-30 Kiedy Jezus oznajmił: "dziś wypełniło się Pismo, które słyszeliście", spotkał się z niezrozumieniem i odrzuceniem. A przecież słuchacze czekali na Mesjasza! Bywa, że tak bardzo przywykliśmy do codziennej bylejakości, że kiedy spełniają się marzenia, kiedy modlitwa zostaje wysłuchana, to my się wycofujemy. Paradoksy bycia człowiekiem.

4 września Łk 4,31-37 U progu wiedzy leży zdumienie. "Cóż to za słowo, którym z władzą i mocą rozkazuje?" Bez zdumienia i zachwytu człowiek nie odnajdzie w sobie motywacji, by zbliżyć się do poznania.

5 września Łk 4,38-44 Jedno uzdrowienie sprawiło, że wszyscy, "którzy mieli u siebie cierpiących na rozmaite choroby, prowadzili ich" do Jezusa. Na co czekasz? Postąp jak oni!

6 września Łk 5,1-11 Umiejętność dostrzegania granicy między sacrum a profanum należy dziś do deficytowych. Wyznanie Piotra: "odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny" - to wezwanie do praktykowania codziennego, uczciwego rachunku sumienia.

7 września Łk 5,33-39 "Uczniowie Jana często poszczą..., Twoi zaś jedzą i piją" - faryzejskie przeciwstawianie sobie uczniów Jana i Jezusa nie ma żadnych racji bytu. Dobre jest stare i nowe, zwłaszcza kiedy nowe jest wypełnieniem i kontynuacją starego.

8 września Mt 1,1-16.18-23 "Oto rodowód Jezusa Chrystusa, Syna Dawida". Bóg z ludzkim rodowodem. My od momentu chrztu posiadamy rodowód Boski. To dopiero jest coś!

9 września Mk 7,31-37 Grzech zamyka uszy, oczy i usta wierzących. Sakrament pokuty to moment, w którym Bóg człowieka "odprowadza na bok, z dala od tłumu" i z mocą otwiera to, co było dotąd zamknięte.

10 września Łk 6,6-11 Faryzeusze, "tracąc rozum ze złości", zastanawiali się, co zrobić z tym, który czyni dobro. Niedorzeczność? Zazdrościć komuś łaski Bożej jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu.

11 września Łk 6,12-19 Podejmowanie wyborów oznacza wcześniejsze szukanie rady. Jezus postąpił inaczej, "wyszedł na górę, aby się modlić". Potem dokonał wyboru. Nasze życie zawsze jest w ręku Boga.

12 września Łk 6,20-26 życie pośród dóbr tego świata nie oznacza dobrego życia. "Błogosławiony" jest ten, którego codzienność realizuje się pośród trudów, ale w perspektywie wiary w Jezusa Chrystusa.

13 września Łk 6,27-38 Sprawiedliwość może zmarginalizować miłość. My mamy być miłosierni jak Ojciec - dawać miłość bez miary! Miłość do drani, nieprzyjaciół, prostytutek... "Jeżeli miłujecie tylko tych, którzy was miłują, jakiej wdzięczności możecie się spodziewać?"

14 września J 3,13-17 W tak odmiennej codzienności każdego człowieka, pośród niesnasek rodzinnych i niepokojów "konieczne jest wywyższenie Syna Człowieczego". Wraz z nim wszystko odzyska harmonię.

15 września J 19,25-27 Prawdziwe współczucie to trudna sztuka. Maryja, która stała "obok krzyża" Jezusowego, i pobożne niewiasty, które wytrwały w godzinie próby, są jej dobrymi nauczycielkami.

16 września Mk 8,27-35 Piotr dostał ostrą reprymendę, "bo nie myśli po Bożemu, ale po ludzku". Nie jest usprawiedliwieniem twierdzenie, że to wynik słabości ludzkiej natury. Człowiek musi się ku Bogu podnosić, podejmować trud patrzenia na rzeczywistość oczami Tego, którego jest obrazem. A jest to diametralnie inne spojrzenie. Spróbuj!

17 września Łk 7,1-10 Zdumiony postawą setnika Jezus stwierdza, że "nawet w Izraelu nie znalazł takiej wiary". Panie, umocnij nas w wierze w Ciebie samego, żyjącego, działającego i godnego wszelkiej chwały.

18 września Łk 2,41-52 Słuchając słowa Bożego, możemy się zniechęcić. Bierzmy przykład z Maryi, która znalazła na to sposób: "zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu", ufając, że w przyszłości wszystko poukłada się w zrozumiałą całość.

19 września Łk 7,31-35 Małostkowe sądy z pozorów, oczekiwania, że wszyscy będą robić, co chcemy, to zachowanie małych dzieci, "które siedzą na placu i robią wymówki innym". O ile dzieciom można wybaczyć, dorosłym to z pewnością nie przystoi.

20 września Łk 7,36-50 Klęcząca przed Jezusem kobieta "całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem". W dowód wdzięczności otrzymała odpuszczenie grzechów. Co zatem jest lepsze: zadufany w sobie i pyszny faryzeusz czy stojący w prawdzie grzesznik?

21 września Mt 9,9-13 Człowiecze niedomagania dotyczą zarówno zdrowia fizycznego, jak i sposobu myślenia. Jezus ma moc uzdrowienia i jednych, i drugich. Rozumienie zdania: "miłosierdzia chcę, a nie ofiary" - jest barometrem zdrowego, Bożego myślenia.

22 września Łk 8,4-15 Słowo, które wpadnie w dobrą glebę, ma zadanie zaowocować, czyli przynieść wymierny efekt.

23 września Mk 9,30-37 By osiągnąć Królestwo, człowiek musi przyjąć Jezusa. "Kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał" - Ojca niebieskiego.

24 września Łk 8,16-18 Chrzest uzdalnia wierzących do bycia dziećmi światłości. Światło trzeba "stawiać na świeczniku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło".

25 września Łk 8,19-21 Jezus naucza o wyższości więzów ducha nad więzami krwi. "Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wprowadzają je w czyn".

26 września Łk 9,1-6 Jezus nie mówi, co należy zabrać, ale raczej, czego nie zabierać. Ta wolność od rzeczy materialnych da uczniom moc, by weszli w każdą życiową sytuację, "głosząc wszędzie Ewangelię i uzdrawiając".

27 września Łk 9,7-9 Grzech, nawet odpuszczony, w jakiś sposób ciąży na człowieku. Rozum, wola, pamięć noszą ślady zranienia nieprawością.

28 września Łk 9,18-22 "Stanowczo im nakazał, aby nikomu tego nie mówili". Zdarza się, że prawda z pewnych względów nie powinna być wyjawiona. Nie oznacza to przyzwolenia na kłamstwo, ale zwyczajną dyskrecję. Jest ona przejawem roztropności i miłosierdzia.

29 września J 1,47-51 Człowiek działa w relacjach. Rodzina, przyjaciele, znajomi wiedzą o nas wiele. Nie pytasz ich: "skąd mnie znasz?" - to jest oczywiste. Bóg, stwórca człowieka uczestniczy w tych relacjach i sam chce być ich podmiotem. Dlatego, wiedząc o nas wszystko, stopniowo daje siebie poznać.

30 września Mk 9,38-43.45.47-48 Sztuka życia jest sztuką rezygnacji z czegoś, by spotkać się z drugim człowiekiem. Jezus tego uczy: "Kto nie jest przeciwko nam, jest z nami". Kompromis jest jednym z narzędzi do budowania komunii.