Zjazd Episkopatu Polskiego w Warszawie wydał odezwę do Rządu i Narodu, wzywającą do obrony małżeństwa przed ustawowymi ślubami cywilnymi i rozwodami. - Wyborcy mają prawo i obowiązek żądać od posłów i kandydatów na posłów i senatorów deklaracji, iż nie dopuszczą do naruszenia katolickiego małżeństwa. Odezwa ta będzie czytana ze wszystkich ambon.

Najmilsi w Chrystusie Panu!

Niepokój wielki ogarnął duchowieństwo i szerokie koła naszego katolickiego społeczeństwa wskutek poważnych wieści, że przygotowana kodyfikacja prawa, małżeńskiego dla katolików, opiera się na poglądach niezgodnych z zasadą Kościoła świętego. Wobec tego zwracają się Biskupi katoliccy wszystkich trzech obrządków, zebrani z całej Polski na narady w sprawach kościelnych w Warszawie dn. 2, 3, 4 i 5 marca 1926 r. do przedstawicieli rządu i stronnictw poselskich o zabezpieczenie katolickim związkom małżeńskim ich charakteru sakramentalnego.

Świętość rodzinnego życia, religijne wychowanie dzieci, są podstawą nie tylko rodziny chrześcijańskiej, ale także trwałości i pomyślnego rozwoju życia narodowego i państwowego. Podstawa ta atoli jest uwarunkowana uświęceniem związków katolickich przez Kościół i przez nierozerwalność ich węzła.

Od tych zasad Kościół katolicki ustąpić nie może i nie ustąpi. A my, Biskupi, będący stróżami przekazanych nam nauki i nakazów Chrystusowych, wymagać musimy i wymagamy, aby także wszyscy katolicy w tej sprawie sumienia mocno stali w obronie zasad Kościoła katolickiego i przeciwdziałali ustawowemu sankcjonowaniu tak zwanych ślubów i rozwodów cywilnych. Związek małżeński, zawarty przed urzędnikiem stanu cywilnego, jest nieważny, bo sprzeciwia się prawu Bożemu.

Żaden też poseł katolik nie powinien głosować za tym, co jest sprzeczne z prawem Bożym, a wyborcy mają prawo i obowiązek zażądania od swych posłów, ażeby nie współdziałali w uchwalaniu ustaw, szkodliwych nierozerwalności i świętości węzła małżeńskiego. Prócz tego, mają Posłowie obowiązek użycia całego swego wpływu, w celu zapobieżenia wyrządzeniu tak niesłychanej krzywdy zasadzie katolickiej.

Powyższe oświadczenie Episkopatu wręczone będzie przedstawicielom Rządu i zarządom stronnictw Sejmu i Senatu, a Ks[ięża] Proboszczowie ogłoszą je z ambon w najbliższą niedzielę.

Podpisy:

† Aleksander Kardynał Kakowski, † Józef Teodorowicz - arcybiskup lwowski obrz[ądku] orm[iańskiego], † Adam Sapieha - książę abp metropolita krakowski, † Bolesław Twardowski - arcybiskup metropolita lwowski obrz[ądku] łac[ińskiego], † Anatol Nowak - biskup przemyski obrz[ądku] łac[ińskiego], † Leon Wałęga - biskup tarnowski, † Stanisław Zdzitowiecki - biskup włocławski, † Antoni Julian Nowowiejski - biskup płocki, † Grzegorz Chomyszyn - biskup stanisławowski, † Marian Ryx - biskup sandomierski, † Augustyn Łosiński – biskup kielecki, † Zygmunt Łoziński – biskup piński, † Józefat Kocyłowski – biskup przemyski obrz. grecko-katolickiego, † Henryk Przeździecki – biskup podlaski, † Stanisław Gall – biskup wojsk polskich, sufragan warszawski, † Wincenty Tymieniecki – biskup łódzki, † Romuald Jałbrzykowski – biskup łomżyński, † August Hlond – biskup śląski, † Teodor Kubina – biskup częstochowski, † Karol Fischer – biskup sufragan przemyski, † Jakub Klunder – biskup sufragan chełmiński, † Władysław Krynicki – biskup sufragan włocławski, † Paweł Kubicki – biskup sufragan sandomierski, † Adolf Józef Jełowicki – biskup sufragan lubelski, † Stanisław Łukomski – biskup wikariusz kapitulny archidiecezji poznańskiej, † Kazimierz Michalkiewicz – biskup wikariusz kapitulny archidiecezji wileńskiej, † Józef Bocian – biskup sufragan lwowski, obrz[ądku] grecko-katolickiego, † Antoni Laubitz – biskup wikariusz kapitulny archidiecezji gnieźnieńskiej, † Władysław Szczęśniak – biskup sufragan warszawski, † Stanisław Okoniewski – biskup nominat koadiutor chełmiński.

Warszawa, d[nia] 5 marca 1926 r.