12 praw rodziny

We Francji przygotowuje się nowa konstytucja. Prawa jej będą miały oczywiście odbicie w życiu moralnym i religijnym narodu, dlatego biskupi francuscy ogłosili chrześcijańską "Deklarację praw człowieka, rodziny i społeczeństwa". W stosunku do rodziny episkopat wylicza 12 praw rodziny, które powinno uwzględnić nowe prawodawstwo:

1. prawo do trwałości, bo jak historia wykazuje, "łatwość i częstotliwość rozwodów jest znakiem upadku narodu";

2. prawo do płodności, które domaga się obrony moralności publicznej i zwalczania literatury szerzącej niskie zmysłowe pojęcie o życiu płciowym;

3. prawo do jedności, które jest jednością hierarchiczną i wymaga obecności matki;

4. prawo do szanowania jej misji wychowawczej - dom jest właściwym miejscem do wychowania dzieci i rodzice ma ją prawo wyboru szkoły dla swoich dzieci;

5. prawo do opieki nad jej zdrowiem przez zarządzenia państwowe zwłaszcza przeciw alkoholizmowi, gruźlicy i pracy kobiet w fabrykach;

6. prawo do zabezpieczenia bytu rodziny przez otrzymywanie od pracodawców zapłaty rodzinnej, uzupełnionej dodatkami państwowymi;

7. prawo do sprawiedliwości rozdzielczej, tzn. podatki winny mieć na oku nie jednostkę, lecz rodzinę;

8. prawo do odpowiedniego mieszkania;

9. prawo trwania, co musi być uszanowane przez prawo dziedziczenia;

10. prawo uznania jej za instytucję prawną o określonym miejscu w państwie, z przedstawicielami, którzy będą przemawiali za nią, kiedy przychodzi do ustanowienia praw;

11. prawo do szanowania jej godności - wspierania dzietnej rodziny przez państwo nie można traktować jako jałmużnę, a pracownicy społeczni i inni nie mogą wyśmiewać licznych rodzin i powinni raczej być na ich usługi, niż je kontrolować;

12. prawo do sposobności wypełnienia swych obowiązków wobec Boga.

Nasze prawodawstwo rodzinne winno się również liczyć z tymi prawami, dyktowanymi przez naukę Chrystusową i do świadczenie wieków.


Modlitwa duszy franciszkańskiej

Panie!
uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju!
Pozwól mi nieść miłość,
gdzie panuje nienawiść! Pozwól mi nieść zrozumienie,
gdzie popełniono występek! Pozwól mi nieść wiarę,
gdzie panuje zwątpienie! Pozwól mi nieść prawdę,
gdzie panuje błąd! Pozwól mi nieść nadzieję,
gdzie panuje rozpacz! Pozwól mi nieść światło,
gdzie panuje ciemność! Pozwól mi nieść radość,
gdzie panuje troska i smutek!
O Panie!
Pozwól mi nie tyle szukać pociechy,
ile pocieszać! Nie tyle szukać zrozumienia,
ile rozumieć! Nie tyle szukać miłości,
ile kochać! Gdyż zyskujemy, gdy dajemy innym.
Zapominając o sobie, znajdujemy siebie.
Przebaczając, otrzymujemy przebaczenie.
Obumierając, zmartwychwstajemy do żywota wiecznego.

Zastałem Polskę okradzioną

Ks. Kardynał Hlond, dziękując biskupowi Lebrun z Autun za ofiary katolików francuskich dla zniszczonych kościołów w Polsce, tak opisuje położenie swoich diecezji:

Wróciłem do Polski i znalazłem ją niezmiernie zubożałą, spustoszoną i okradzioną. Wojna i okupacja hitlerowska spowodowały nieopisane straty, zwłaszcza majątkowe. Kościół katolicki jest w pierwszym rzędzie poszkodowany. W moich diecezjach w gnieźnieńskiej i poznańskiej, ukradli Niemcy ponad 1.000 kielichów, 800 cyboriów, 8.000 ornatów, poniszczyli wszystkie urządzenia liturgiczne, jako też bieliznę kościelną, okradli tysiące kościołów i kaplic. Tylko z dwóch moich diecezji zostało 420 księży zabitych.