W dniach 29 i 30 czerwca r. [1927] odbył się w Warszawie Zjazd Biskupów z całej Polski, w którym wzięli udział: J.Em. ks. kardynał Kakowski, ks. kardynał Prymas Hlond; J.E. ks. arcybiskup Teodorowicz, książe metropolita Sapieha, ks. arcybiskup Jałbrzykowski, ks. abp Twardowski, ks. abp Mańkowski; księża biskupi ordynariusze:

Nowak, Wałęga, Nowowiejski, Kocyłowski, Łoziński, Gall, Szelażek, Fulman, Przeździecki, Łukomski, Tymieniecki, Kubina, Okoniewski, Lisiecki, Krynicki; księża biskupi sufragani: Fischer, Owczarek, Sokołowski, Laubitz, Rospond i Radomski.

Zjazd obradował podczas trzech sesji, według uprzednio ułożonego programu. Między innymi, zastanawiano się:

1) nad wykonaniem Konkordatu i pod tym względem ustalono, iż od grudnia r. ub. pertraktacje z rządem nie posunęły się naprzód;

2) nad sprawą szkolną, a mianowicie kwestią wykładów religii, oraz praktyk religijnych;

3) nad sprawą Ymki, co do której powzięto decyzję;

4) nad ustawą o małżeństwach i święceniu niedziel, których projekty zbadano i powzięto szczegółowe postanowienia;

5) nad koniecznością zaspokajania potrzeb religijnych rodaków naszych na obczyźnie.

Uniwersytet Lubelski, jego rozwój i utrzymanie, jak również polskie instytuty teologiczne w Rzymie, stanowiły przedmiot poważnych osobnych rozważań. Stowarzyszenia młodzieży wszelkich odcieni były również przedmiotem szczegółowych instrukcji, przez Zjazd opracowanych. Nowoczesne, nieskromne mody, jakoteż nieodpowiednie ubiory gimnastyczne sportowe spotkały się z potępieniem i odpowiednimi na przyszłość zarządzeniami.

Po zakończonym Zjeździe Księża Biskupi udali się do Wilna na uroczystości koronacyjne Matki Bożej Ostrobramskiej.