Właściwie z katolickiego charakteru niewiele już pozostało: podręczniki szkolne nasze mogłyby równie dobrze służyć pogańskim dzieciom, a niektóre nawet bardziejby im odpowiadały...

Ale i na tę resztkę ducha religijnego zasadził się nieprzyjaciel. Chcą zeświecczyć szkoły zupełnie.

Rozbrzmiewa jednak po Polsce hasło, nawołujące do obrony. Przewodzą tu, rzecz zrozumiała, rodzice i... same dzieci.

W Kazimierzu Dolnym (pow. puławski) cofnięto etat dla księdza katolickiego jako prefekta miejscowej szkoły powszechnej i przekazano wykłady religii nauczycielom świeckim. W dniu 9 grudnia [1929] r. zebrali się więc rodzice dzieci uczęszczających do tej szkoły i podpisali następującej treści rezolucję:

"Oświadczamy, że do takiej szkoły, w której nauka religii jest traktowana lekceważąco, posyłać dzieci swych nie będziemy, nie mogąc brać ciężkiej odpowiedzialności wobec Boga i Narodu; i nie dopuścimy, by odebrano dzieciom najwyższe dobro, jakiem jest wychowanie w duchu religijnym. Domagamy się przywrócenia etatu dla ks. prefekta".

Następuje ponad sto podpisów. Równocześnie postanowili rodzice od dnia następnego dzieci do szkoły nie posyłać: przybyły, więc tylko dzieci żydowskie...

Tak rodzice. A rzewny i mocny list, nadesłany do Reakcji "Rycerza Niepokalanej", ręką ucznia piątego oddziału szkoły powszechnej nakreślony, okazuje, że i sama dziatwa bronić się będzie...

"Panowie masoni i lewica! - odzywa się ten chłopczyna śmiało. - Słysząc o waszych zamiarach, że chcecie odjąć nam dzieciom szkolnym najdroższy skarb, to jest religię, aby jej nas w szkole nie uczono - powiadam wam, że to napróżno: nigdy przenigdy nie porzucimy wiary św[iętej], nic tu nie pomogą napady na wiarę św[iętą], zawsze będziemy tacy sami i próżno lewica się morduje. My jesteśmy i będziemy Polakami, sługami Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Panowie nauczyciele, którzy żądacie wydalenia religii ze szkół, pamiętajcie, że walczycie przeciw sobie! Bo gdy nie będzie religii w szkole, nie ujrzycie też uczniów w szkole i będziecie musieli posadę nauczycielską porzucić, gdy nie będzie kogo uczyć. A nie zmuszą nas żadne kary, byśmy chodzili do bolszewickich, bezbożnych szkół, bo my jesteśmy Polakami, a Polak nigdy nie będzie bezbożnikiem lub innowiercą, Kto walczy przeciwko Wierze św., jest bolszewikiem, jest zdrajcą Ojczyzny: chce wykorzenić i wiarę i miłość Ojczyzny zarazem.

Niech żyje chwała i cześć Pana naszego Jezusa Chrystusa!"

Tak tedy zapowiada się, że nasi masoni będą mieli twardy orzech do zgryzienia. Oby połamali sobie na nim zęby!...