Z końcem ub. roku ukazała się encyklika o małżeństwie zaczynająca się od słów "Casti connubii". Całkowity tytuł brzmi: "O małżeństwie chrześcijańskiem w stosunku do warunków, potrzeb i nieładu, panującego w rodzinie i w społeczeństwie." Encyklika rozpoczyna się podkreśleniem, że małżeństwo jest instytucją Boską, sakramentem, ustanowionym przez Chrystusa, oraz stwierdza, że zbyt często ludzie poniżają małżeństwo wyśmiewając je nie tylko w teatrach, w dziennikach i w powieściach, lecz i w życiu codziennem, przez występne zapominanie o obowiązkach małżeńskich. Wobec tego, że często nawet ludzie niby uczeni poniżają małżeństwo i zachęcają do zaniedbywania obowiązków, Ojciec św. pragnie ludzkości przypomnieć świętość małżeństwa, wypominając błędy i wady, aby przywrócić właściwą jego godność wskazać środki uzdrawiające i uczynić z małżeństwa to, czem jest w gruncie rzeczy, a więc największe dobro rodziny, ludów i ludzkości. Encyklika dzieli się na trzy części. Pierwsza z nich obejmuje cele małżeństwa, grupując je naokół powiedzenia św. Augustyna: "Dzieci, wierność, małżeństwo". Dobro dziecka wymaga nie tylko dania życia, lecz i wychowania dzieci. W drugiej części Ojciec św. rozważa poszczególne wykroczenia przeciwko tym trzem głównym zasadom, piętnując teorje, propagujące poronienia, równające się rzezi niewiniątek przed otwarciem ich oczu na światło dzienne. Ojciec święty ostro potępia te wszystkie przestępstwa w stosunku do religji, wydając wyrok uroczysty i twardy "Nie wolno!". W trzeciej części encykliki Ojciec święty wskazuje na konieczność nawrotu do praw Boskich, rządzących światem, konieczność walki z żądzami, trawiącemi człowieka, oraz podporządkowania się szczerze wskazaniom Kościoła. Małżonkowie chrześcijańscy powinni zapoznać się z nauką Kościoła w stosunku do związku małżeńskiego i obowiązków zeń wypływających, aby korzystać z pełni łask przywiązanych do tego sakramentu. Przed zawarciem małżeństwa narzeczeni powinni się odpowiednio przygotować, wybierając się wzajemnie podług zasad chrześcijańskich i rad rodziny, a nie według korzyści i innych racyj, biorąc pod uwagę obowiązki zaspakajania potrzeb rodziny. Dalej Ojciec św. przechodzi do zalecenia władzom oraz bogatym obowiązek ułatwiania życia rodzinnego biednym i robotnikom, aby mogli żyć według zasad moralnych i zwraca się do władz z wezwaniem, aby one dopomagały Kościołowi oraz kierowały się prawami boskiemi i kościelnemi, ochraniając moralność obyczajów oraz instytucję małżeństwa. Ojciec św. stwierdza, że współpraca władz cywilnych i duchownych w tej mierze może wydać pożądane owoce. W naszym okresie - powiada Ojciec św. - w którym tak często mówi się o rozdziale Kościoła od państwa, przykład ten powinien wskazać, że należy współpracować dla dobra społeczeństwa, bez uszczuplania zarówno praw Kościoła, jak i państwa. Wkońcu Ojciec św. zaleca rozważanie oraz stosowanie tych ojcowskich wskazań, wyrażając zdanie, że powinny one być jak najszerzej rozpowszechnione i udziela apostolskiego błogosławieństwa.

("Hasło Kat. ")

O najdroższa Pani moja, która oznakami Swojej miłości Swojemi dobrodziejstwy porywasz serca tych, którzy Ci służą; porwij i moje nędzne serce, pragnące miłować Cię bardzo.

Św. Bonawentura