Niepokalana
5 (29) 1924, s. 73
Witaj Maryjo, bądź pozdrowiona.
Iż przez Cię Słowo Ciałem się stało,
Śnieżystych lilii jasna korona,
Twe czoło wieczną uwieńcza chwałą.
Bądź pozdrowiona cała bez skazy,
Stopą depcąca łeb hardy smoka,
Próśb dzieci korne usłysz wyrazy,
Łaskawie na nas spojrzyj z wysoka.
Niech Ten co Matką tkliwie Cię mieni,
I ku nam dłonie ściągnie łaskawe.
I da usłyszeć głos rajskich pieni.
Co wiecznie Tobie śpiewają Ave.