Po szczegółowych badaniach związku lekarzy w Lourdes uznano stanowczo za cudowne 20 uzdrowień spośród licznych, które miały miejsce zeszłego [1926] roku w tym miejscu.

W Londynie miał niedawno pewien protestant odczyt o Lourdes, w którym usiłował wykazać, że zdarzenia tam zaszłe należy uznać za czysty zabobon. Obecny przy tym pewien angielski Jezuita zbił podniesione przeciwko Kościołowi zarzuty i powołał się na świadectwo 600 lekarzy, którzy w roku [1926] zwiedzili Lourdes i orzekli, że wielu z uzdrowień nie można wyjaśnić naturalną drogą lekarską. Na sali znajdował się przypadkiem jeden ze wspomnianych 600 lekarzy, dr. J. J. Sherry i oświadczył, że szczególnie dwa wypadki badał starannie w Lourdes. Jeden: próchnienie stosu pacierzowego, drugi: puchnięcie okostej - w obu wypadkach wyleczenie sztuką ludzką było absolutnie niemożliwe, a jednak w obu nastąpiło natychmiastowe zupełne uzdrowienie.

Mowa d-ra Sherry w obronie Lourdes wywarła na protestanckim zebraniu niezwykły skutek.