W Belgii prasa katolicka skupia się w dwóch organizacjach, z których jedna ma na celu czynną propagandę (Nar. związek międzydiecezjalny wszystkich stowarzyszeń dla rozpowsze chniania prasy katolickiej), druga niejako jest obroną przeciw atakom pism antykatolickich i akatolickich. Na czele wymienionego związku stoi Komitet centralny złożony z 6 delegatów diecezjalnych i świeckich, z udziałem również organizacji kobiecych. Komitet ten mianuje urzędników sekretariatu i dwa razy do roku odbywa zgromadzenia. Związek ten oparty jest na samorządzie i każda prowincja posiada własną organizację. Opłaty, pobierane od członków wynoszą do 1 fr. włącznie. Związek rozdaje ubogim, szpitalom i ochronom czasopisma katolickie, przestrzega, aby pisma te znajdowały się w restauracjach i kawiarniach, utrzymuje też dla tych pism osobnego kolportera. W ostatnich czasach szczególną uwagę zwrócono na katolickie czasopisma dla młodocianych.

Druga organizacja, to założony przed 20 laty związek "Kapłani pracy", do którego należą wyłącznie księża. Rozwija ona bardzo skuteczną działalność odpierając napaści i oszczerstwa prasy antykatolickiej. W tym celu śledzi się starannie tę prasę i w każdym wypadku porywa się oszczercę przed sąd. Kilka takich rozpraw wystarczyło, by powstrzymać wrogie na Kościół ataki. Jakże pożyteczną byłaby taka instytucja w Polsce, gdzie różne pisma z pod czerwonego sztandaru bezkarnie mogą zohydzać duchowieństwo katolickie i zohydzać Kościół.

"Przegl. Katol".