Idą dusze w kraj daleki
Do wieczności wrót -

Biorą z sobą życia bóle
I życiowy trud.

A na szali, gdy przeważy
Zasług bujny snop -

Z dziękczynieniem dusza spływa
Pod niebiosów strop.

Gdy zaś cierpieć musi jeszcze
I przejść czyśćca żar -

Bądź miłością jej, o Panie!
Umniejsz ilość kar.

Przez Twą miłość dla ludzkości,
Mękę Twą i krzyż -

Zmaz i odpuść wszystkie winy,
Do wrót niebios zbliż!