Sobotę poświęcił Kościół Najświętszej Maryi Pannie. Ciekawość ludzka, jak zawsze, niespokojna, pyta, dlaczego ten właśnie a nie inny dzień jest dniem Królowej nieba?

Zastanawiał się nad tym już św. Bernard i tak pisze: "Maryja, jedyna błogosławiona między niewiastami, jedyna też pozostała w wierze owej smutnej soboty (po ukrzyżowaniu Pana Jezusa) i przez Nią Kościół został ocalony. Dlatego też najzupełniej słusznie ku czci i chwale Tej Panienki cały Kościół zwykł poświęcać dzień sobotni przez cały rok". W podobny sposób wyraża się szereg innych wielkich mężów. "W sobotę cała wiara przepadła, a pozostała jedynie w Maryi" - Jakub de Voragine. Św. Bonawentura dodaje: "Gdy wszyscy uczniowie zwątpili i utracili wiarę, Ona jedna była Tą, w której wiara Kościoła pozostała nietknięta i niewzruszona. Dlatego sobotę ku Jej czci cały Kościół uroczyście obchodzi".

Cały szereg pisarzy katolickich podaje inne jeszcze powody poświęcenia sobót Najświętszej Pannie. "Jak sobota łączy niedzielę - dzień radości, z piątkiem - dniem smutku, tak Najświętsza Panienka jest Pośredniczką między Bogiem i człowiekiem". - W ten sposób wypowiada się Jan Herolt, Jakub de Voragine. Św. Piotr Damian, mówiąc o dniu Maryi, jako o dniu, w którym wg wyrażenia Pisma Św[iętego] "Bóg odpoczął". Serce Maryi miejscem odpocznienia Boga nazywa.

Do powyżej przytoczonych powodów, jakimi pobożność chrześcijańska uzasadnia "dzień Maryjny", można dodać i to, że słuszną jest rzeczą, aby dzień ów, poświęcony ongi kultowi Saturna, ojca fałszywych bogów, dziś był dniem Niepokalanej, Matki jedynie Prawdziwego Boga.

A zresztą sama Bogarodzica ten dzień szczególnie umiłowała, czego niezliczone dowody dała zwłaszcza w formie cudów, w dniu owym zdziałanych.

Początki "Sobót Maryjnych"

Trudno z całą pewnością ustalić, gdzie i kiedy powstał zwyczaj ofiarowania soboty Najświętszej Panience.

Nie ulega wątpliwości, że na Zachodzie zwyczaj ten istniał już przed dziewięciuset prawie laty. Papież Urban II na synodzie w Clairmont (w r. 1094 lub 1095) wydał rozporządzenie o codziennym odmawianiu Officium o Najśw. Pannie. W soboty zalecił czynić to w sposób bardziej uroczysty.

Lecz już za czasów Karola Wielkiego poświęcano soboty Matce Najświętszej. Pisze bowiem Micrologus, że na prośbę św. Bonifacego Alkin, nauczyciel Karola Wielkiego, po spaleniu przez Hunnów i innych "barbarzyńców" ksiąg świętych, ułożył Mszę św. i modlitwy na poszczególne dni tygodnia w ten sposób, że sobota była poświęcona Najświętszej Maryi Pannie.

Czy jednak nie wcześniej początku sobót Maryjnych szukać należy? Wiemy, że św. Ildefonsowi (ok. 650 r.) przypisuje się wydanie książki o Officium Najśw. Maryi Panny z dziewięciu czytaniami przeznaczonymi na poszczególne soboty.

Jeszcze wcześniej, bo ok. 402 r. Papież Innocenty I pisze: "Najoczywistsza jest przyczyna, aby w sobotę pościć. "W piątek pościmy ze względu na Mękę Pana. Nie powinniśmy zaś pominąć i soboty, która jest jakby zawarta między czasem smutku i radości. Pewną jest bowiem rzeczą, że Apostołowie te dwa dni przeżyli w boleści, a z obawy przed żydami ukryli się. Od cierpień tych nie była wyjęta Matka Boża, lecz na pierwszym miejsca były one jej udziałem".

Można więc przypuszczać, że piękny ów zwyczaj datuje się od czasów apostolskich.

A DZIŚ?

Dziś Najświętsza Maryja Panna potwierdza, że upodobała sobie sobotę. W objawieniach miłości swego Niepokalanego Serca małym pastuszkom w Fatimie, gdzie Serce swe Niepokalane jako ratunek światu daje, domaga się ustanowienia Komunii świętej w pierwsze soboty każdego miesiąca, jako zadośćuczynienie za ludzkie grzechy. Obok żądania, oby Ojciec Św[ięty] poświęcił cały świat Jej Niepokalanemu Sercu, jest to żądanie warunkujące zbawienie wielu grzeszników, pokój świata, uniknięcie prześladowań Kościoła, nawrócenia i rozliczne inne łaski.

"Sama Dziewica Święta w naszych dniach za pośrednictwem siostry Łucji z Fatimy raczyła nas pouczyć o nabożeństwie pierwszych pięciu sobót" - pisze ks. bp z Leiria. "Odprawia się je w intencji wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie grzechy i krzywdy wyrządzone temuż Sercu przez niewdzięcznych ludzi".

Nabożeństwo to obejmuje:

1. Spowiedź i Komunię św[iętą]. Spowiedź można odprawić w ciągu ośmiu dni przed sobotą lub po niej, byle Komunia była przyjęta w stanie łaski;
2. odmówienie Różańca;
3. kwadrans rozmyślania o tajemnicach Różańca;
4. intencję wynagrodzenia Sercu Maryi.

Nabożeństwo to nawiązuje do praktyki już uznanej w Kościele. Dnia 13.12.1912 Kongregacja Św[iętego] Officium udzieliła odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami tym, którzy w pierwszą sobotę miesiąca wypełnią specjalne ćwiczenia pobożności ku czci Niepokalanej Dziewicy, jako wynagrodzenie za bluźnierstwa rzucane na Jej Imię i przywileje.

Życzenia Serca Niepokalanej Matki znajdują coraz większy oddźwięk w sercach Jej dzieci. Jednak Niepokalana nie jest jeszcze Królową wszystkich serc. Czy przyspieszymy tę chwilę?