Kto kocha Maryję - ten się nie smuci,
Ani nie skarży na znój codzienny,
Lecz piosnkę - Bożej miłości nuci -
Bo z Nją dzień każdy taki promienny!.

Kto kocha Marią - ten kocha Boga,
Temu i miłość bliźnich nie trudna!
I już otwarta do szczęścia droga,
Droga jedyna, a taka cudna!

Kto kocha Maryję - temu jak w niebie
Płyną dni życia cicho - radośnie,
Bo umie krzyżyk tulić do siebie
I Wolę Bożą wielbić miłośnie.

Temu nie tajna i wiedza cnoty,
Bo Maria światłem życie ozłaca.
Temu nie zbraknie sił i ochoty -
Ciężką nie wyda się nigdy praca.

Kto kocha Maryję - ten zawsze młody.
Pełen zapału - energii ducha;
Nikt mu nie weźmie szczęścia, swobody -
Bo Maryję kocha - i Maryi słucha.

Ten się nie czuje nigdy sierotą,
Ani samotnym w pustyni świata,
Wciąż go Maria otacza pieszczotą -
A duch z Jej duchem w jedno się splata.

Wszędzie mu dobrze - bo wszędzie Ona
Jak cudna wizja przed duszą kroczy,
I dziecię bierze w swoje ramiona,
Gdy strach, lub smutek zaglądnie w oczy.

Choć świat i szatan puka do duszy,
Choć się i ludzie dadzą we znaki.
Spokoju jednak nikt nie naruszy,
Duch dziecka Maryi zawsze jednaki.

O, bądź na wieki uwielbion Boże!
Żeś raczył spojrzeć na biedne dziecię
I dał mi Matkę, co wszystko może,
I przed rozbiciem strzeże na świecie!...