W lutym [1927] r. przybyły do Ojca Św[iętego] młode robotnice rzymskie, które na zakończenie wspólnych rekolekcji chciały u stóp Zastępcy Chrystusa zaczerpnąć sił do dalszej pracy, i usłyszały słowa, które każdemu przydatnymi stać się mogą:

"Gdy się pracuje - mówił Ojciec Św[ięty] - mało potrzeba warunków do uświęcenia się: dość wzbudzić w sobie dobrą intencję, która poleca pracę Bogu i utrzymuje łączność naszą z Bogiem; wystarczy, że dusza wśród pracy unika tego wszystkiego, co serce i oko Boże obraża, co kaia serce. Wystarczy myśleć o tym, co czynił Pan nasz Jezus Chrystus, gdy przebywał na ziemi, i w tej myśli szukać i znaleść najwyższą pociechę, najwznioślejszą ocenę życia i jednocześnie niezrównany przykład. Zycie takie może być nauką dla innych - nawet kazaniem, albowiem przykład jest najlepszym i najskuteczniejszym środkiem do przekonywania innych. Słowa mają dużą siłę, lecz przykład większą jeszcze, pociąga: on mówi najwyraźniej. 1 kto yvie, ile się już nauczyły od was wasze towarzyszki pracy, jak należy postępować, być dobrymi robotnicami i jednocześnie dobrymi chrześcijankami".