W dobie dzisiejszej, kiedy przez czyn katolicki ma nastąpić reorganizacja życia w narodzie, zauważyć należy, iż w pracy tej decydujące znaczenie zajmuje Eucharystia. "Odnowić wszystko w Chrystusie...".

Doświadczenie nas poucza, że wartość człowieka zależy od jego wewnętrznych przymiotów ducha. Zdrowy rozum, szlachetna wola i subtelne ludzkie sumienie nie spowodują zjawisk o charakterze złym. A jeśli człowiek dokonał wyrodnego czynu, będzie to dowodem, że władze duszy tego człowieka są chore, że tam na wewnątrz coś nie domaga w ustroju moralnym. I tu ma praktyczne odzwierciedlenie zasada Chrystusowa: "Drzewo dobre owoce dobre rodzi". - "Nie może drzewo złe owoców dobrych rodzić i drzewo dobre owoców złych rodzić... Po czynach ich poznacie je".

Aby więc spowodować skuteczną odmianę życia jednostki i całego społeczeństwa, trzeba przede wszystkim uleczyć w człowieku schorzałe władze jego duszy, a osłabione wzmocnić, ożywić i należycie nastawić.

Pracę eucharystyczną rozpocząć należy od dzieci. Tych najmłodszych spośród społeczeństwa trzeba pociągnąć do Jezusa i z Nim te młodziutkie latorośle zespolić i w Eucharystii zjednoczyć. "Dopuśćcie dziatkom przyjść do mnie, a nie zabraniajcie im..." (Mk 10,14).

A jak to uczynić?... Oto skupić dzieci od lat 7-miu w organizacji, zwanej Krucjata Eucharystyczna. Z dzieci wyrobią się i wyrosną gorliwi czciciele Boga - Jezusa, jeśli w Eucharystii zasmakują i znajdą źródło życia.

Chłopców organizować w kółka Ministrantów, które są sekcją Krucjaty, uczyć służenia do Mszy św. - W Krakowie, ul Kopernika 26, Ks[ięża] Jezuici mają Centralny Sekretariat z ks. J. Bokiem TJ, jako Dyrektorem Krajowym tego dzieła całego dla dzieci w Polsce.

Praca rozpoczęta od dzieci w zakresie życia eucharystycznego równa objąć i starsze otoczenie w parafii, skupiając wiernych katolików w Stowarzyszenia Przenajświętszego Sakramentu, zjednoczone z Centralą w Rzymie, via Nomentana 8 - Corpus Domini.

Bez życia eucharystycznego nie może być mowy o życiu czystym, szlachetnym, o życiu prawdziwie ludzkiem, gdzie dusza ma wywierać swe należyte wpływy na ciało człowieka i na jego zmysły.

Bez zasilania duszy Eucharystią rozwinie się w ludziach życie cielesne, udoskonali się w człowieku rozwój fizyczny, spotęgują się namiętności i owładną całością jaźni ludzkiej, jako owładają i chwytają w swe szpony miłą roślinę wybujałe chwasty i perze w dobie wiosennej. Dusza osłabiona, nie mając soków odżywczych, pocznie karłowacieć i moralnie zamierać. W ten sposób ludzie stają się szkodliwymi nie tylko dla siebie, ale obcowanie i wpływ ich wywierać będą zgubne następstwa na bliższe i dalsze otoczenie.

Przodkowie nasi doceniali wartość życia eucharystycznego w człowieku.

Czytamy w "Księgach Pielgrzymstwa", jak Mickiewicz poucza rodaków o wartości i sile Eucharystii, mówiąc: "Przetoż wy zaczynajcie rade i mowę waszą obyczajem przodków, idąc na Mszę św. i do Komunii, a co wtenczas uradzicie - mądre będzie. I nie widziano nigdy, aby ludzie niezgodni byli dnia tego, kiedy przystępowali pobożnie do Komunii, i aby dnia tego byli lękliwi".

W świetle tej prawdy, że "narodu duch zatruty, to dopiero bólów ból" - organizujmy akcje eucharystyczną po parafiach, przy kościołach i szkołach, budźmy ducha wszędzie, gdzie tylko są ludzie - bracia nasi

Na terenie Rzeczypospolitej już tego rodzaju praca została zapoczątkowana. Mam tu przede wszystkim na uwadze Diecezję Płocką, gdzie akcja eucharystyczna zatoczyła szerokie kręgi. Jak wykazuje sprawozdanie za rok 1931, istniało w diecezji Płockiej 182 stowarzyszeń parafialnych, licząc zorganizowanych starszych katolików - 15.048 członków. Stowarzyszenia te mają Centralę Diecezjalną, ą za jej pośrednictwem złączone są z Arcybractwem Rzymskim nieustającej czci Przenajświętszego Sakramentu i zaopatrywania ubogich kościołów.

Na czele poszczególnych stowarzyszeń parafialnych stoi miejscowy duszpasterz, jako kierownik. Do pomocy służy mu Rada, złożona z 6 osób, wybranymi ze stowarzyszenia eucharystycznego.

W roku [1931] w wyżej wspomnianych stowarzyszeniach odbyło się 448 zebrań, na których zostały wygłoszone pogadanki organizacyjne, odprawiono 276 nabożeństw dla członków, opiekowano się ołtarzem wielkim, oraz krzyżami i figurami przy drogach w parafii.

Jako owoce pracy zewnętrznej - należy zauważyć, że stowarzyszenie eucharystyczne zaopatrzyło 30 kościołów w diecezji w przedmioty liturgiczne następujące: 15 ornatów, 10 kap, 14 alb, 12 komży, 40 korporałów, 18 sztuk konopeum, 20 chorągwi, 19 pokrowców na ołtarz, 6 mszałów, 2 puszki, 16 latarni do procesji, 8 troników eucharystycznych, 6 sukienek na puszkę, 5 burs do chorych, kilkadziesiąt puryfikaterzy i ręczniczków, oraz 32 klęczniki do odbywania adoracji dla dzieci i starszych.

W ciągu roku zeszłego [1931] 56 stowarzyszeń uczestniczyło przez swych delegatów w zjazdach na terenie diecezji. Urządzono 5 kongresów parafialnych, w tym jeden o charakterze dekanalnym w Pułtusku, gdzie wziął udział w nabożeństwach i w akademii J.E. Ks. Arcybiskup Nowowiejski. Uroczystości eucharystyczne złączone były zawsze z całonocną adoracją, a dnia następnego oprócz nabożeństw, Komunii i teoforycznej (z Najśw. Sakramentem) procesji, odbywały się zebrania, na sali gdzie wygłoszono specjalne pouczające wykłady.

W roku zeszłym [1931] odbył się też w Płocku Zjazd delegacji od stowarzyszeń parafialnych. W zjeździe brało udział 400 delegatów od stowarzyszeń parafialnych Przenajśw. Sakramentu. Prócz tego zjechały się do Płocka organizacji Pacholąt-Krucjaty - 300 dzieci i od kółek ministrantów 100 chłopców.

Stowarzyszenia nasze uczciły solennie jubileusz Arcypasterza Diecezji naszej. Prócz zjazdów organizacja eucharystyczna obchodziła po parafiach uroczyście 25-letnią rocznicę Dekretu - "częstej Komunii Świętej". - Były odprawione wtedy po kościołach godzinne wspólne adoracje, wygłoszono odczyty o dekrecie i jego znaczeniu w dobie dzisiejszej.

Daj Boże, aby ta praca już dokonana i zamierzona na rok bieżący wydała pożytek i chociaż w części przyczyniła się do uzdrowienia skołatanej duszy dzisiejszego społeczeństwa naszego.