MERKURY, planeta najbliżej obiegająca Słońce, jest na ogół trudno dostrzegalny. W pierwszych dniach stycznia może być dostrzeżony wkrótce po zachodzie słońca na tle zorzy wieczornej, nisko nad horyzontem w tej okolicy nieba, gdzie zaszło Słońce. Później szybko zbliża się do Słońca i przestaje być widoczny. Pojawia się znów około 10 lutego, ale już na niebie porannym przed wschodem Słońca i znika niebawem, aby pojawić się w II połowie kwietnia na niebie wieczornym. W ciągu lata może być dostrzegany, ale z trudnością, przed wschodem Słońca w połowie czerwca i po zachodzie Słońca na początku sierpnia. W dobrych warunkach widzialności będzie na początku października, przed wschodem Słońca (świeci w sąsiedztwie Jutrzenki). W połowie grudnia znajdzie się na tle zorzy wieczornej po zachodzie Słońca.

WENUS, zdobi wspaniale niebo wieczorne w ciągu stycznia, lecz szybko zbliża się do Słońca i ginie w jego blasku. Wyłania się znów na tle porannej zorzy, jako Jutrzenka, już w połowie lutego. W marcu osiąga największą jasność, tak że w tym czasie jest najjaśniejsza na niebie nocnym (z wyjątkiem Księżyca). Jako Jutrzenka świecić będzie przez szereg miesięcy, do października. W listopadzie znika i pojawia się znów wieczorami u schyłku roku, w ostatnich dniach grudnia.

MARS, wschodzi w styczniu przed północą w gwiazdozbiorze Panny, jako jasna czerwona gwiazda i świeci do świtu. Mars wschodzi coraz to wcześniej i ad połowy marca widoczny jest przez całą noc; przesuwa się do gwiazdozbioru Lwa. Od maja czas widzialności skraca się coraz bardziej, planeta zachodzi coraz wcześniej, w połowie roku już około północy. Od sierpnia widoczna jest tylko wieczorami poruszając się szybko wśród gwiazdozbiorów Panny, Wagi, Niedźwiadka, Strzelca i Koziorożca aż do końca roku.

JOWISZ, świeci jasnym, białym światłem, na początku stycznia wieczorami, ale szybko ginie w blaskach zachodzącego Słońca. Od kwietnia wyłania się z zorzy porannej i świeci coraz dłużej na południowym wschodzie. W sierpniu widoczny jest przez całą noc w gwiazdozbiorze Wodnika. W ostatnich miesiącach roku świeci wieczorami coraz krócej. Obserwowany, nawet za pomocą małych lunet, przedstawia się Jowisz interesująco: widoczna wyraźna nieco owalna tarcza planety i 4 jego jasne księżyce, poruszające się dokoła planety.

SATURN, ostatnia z wielkich planet widoczna gołym okiem wschodzi w ciągu stycznia przed północą w postać jasnej gwiazdy o pomarańczowym zabarwieniu, w gwiazdozbiorze Lwa. W następnych miesiącach widoczny jest coraz wcześniej wieczorami, w marcu 5 kwietniu świeci przez całą noc. W połowie roku zachodzi już około północy, od sierpnia świeci na tle zorzy wieczornej i wkrótce ginie w jej blasku Pojawia się znów w październiku na rannym niebie i do końca roku widoczny jest w ciągu drugiej połowy nocy. Za pomocą lunety dostrzegamy wyraźnie spłaszczoną tarczę planety oraz wąziutki, zamykający się właśnie w tym roku, pierścień. Widoczny jest też jeden z księżyców Saturna.