O ducha ewangelicznej służby dla lekarzy, pielęgniarek i położnych
Drukuj

Lipiec.

"Byłem chory, a odwiedziliście Mnie" (Mt 25,36).

życie ludzkie jest darem Boga, za który w sercu człowieka powinna być obecna wdzięczność, umiłowanie i służba. Najbardziej docenia się ten dar wówczas, kiedy jest on zagrożony przez niespodziewaną chorobę. Niejednokrotnie, gdy ktoś doświadczył cierpienia fizycznego, moralnego lub duchowego i we właściwy sposób je przeżył, staje się inny, bardziej wdzięczny za dar swojego życia i wrażliwszy na ból i cierpienie innych. Choroba niejednokrotnie zmusza do głębszej refleksji nad własnym życiem.

Zapewne niezastąpioną rolę w pomocy ludziom cierpiącym fizycznie mają lekarze, pielęgniarki i położne. Ich posługa jest piękna, ale zarazem trudna, a gdy jest przepełniona miłością, ma ogromną wartość w oczach Boga. Piękna, gdyż służąc choremu człowiekowi - służy się w nim samemu Chrystusowi, ponieważ każdy pacjent jest Jego znakiem i obrazem. Ten niezaprzeczalny fakt zmusza wierzący personel medyczny do nieustannej pracy nad rozwijaniem właściwego spojrzenia na ludzi chorych i cierpiących. Służba ta niesie ze sobą również trud, gdyż wymaga bezkompromisowej postawy wobec walki o życie ludzkie. W trosce o dobro drugiego człowieka nie może być miejsca na zabijanie nienarodzonych - bezbronnych dzieci w łonie ich matek - czy osób starszych. Nie może być zgody na przedmiotowe traktowanie człowieka poprzez zalecanie środków antykoncepcyjnych lub stosowanie metody in vitro. Te wszystkie sprawy mocno uderzają w godność osoby ludzkiej i niszczą jej podobieństwo do Boga Stwórcy. A Matka Pana zobowiązuje całą ludzkość do budowania cywilizacji życia i miłości oraz wierności Bożym przykazaniom do końca istnienia tego świata.

"Chory przez mądre przyjęcie swojego cierpienia ma w nim doświadczyć miłości Bożej. Miłość Boga ma się wzmocnić w duchu chorego poprzez miłość Chrystusa Ukrzyżowanego, promieniującą od tych, którzy go pielęgnują w jego cierpieniach cielesnych i duchowych" (Św. Ojciec Pio).

S. Jolanta Dziekońska OSC, Rycerz Niepokalanej 7-8/2012, s. 12

Brak komentarzy. Może czas dodać swój?
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.