"Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano" (Ps 106,20).

Człowiek spotyka się z różnymi ludźmi, wchodzi z nimi w relacje, które mogą mieć wpływ na jego życiowe wybory. Może się zdarzyć, że osoba, szukając dobrych, wartościowych relacji, niepostrzeżenie uczyni z nich bożka i w subtelny sposób przechodzi do antywartości, a nierzadko do zatraty własnej osobowości. Niewłaściwie przeżywana relacja z drugą osobą może prowadzić do zniewolenia i oddawania jej czci takiej, jaka należy się tylko i wyłącznie samemu Bogu. Człowiek, uwikłany w pozorną przyjaźń, unika mówienia prawdy, gdyż lęk przed utratą relacji jest tak paraliżujący, że nie pozwala na wybór autentycznego dobra. W konsekwencji prowadzi to do wewnętrznego konfliktu sumienia i niepokoju serca.

Niebezpieczna jest również sytuacja, kiedy człowiek sam chce być idolem dla innych i pragnie, aby jemu oddawać cześć i chwałę. W sposób świadomy bądź nieświadomy otacza się osobami, które wykonują to, co on chce, oraz nie krytykują go. Osoba, która uczyniła z siebie bożka, narzeka na innych, że są nerwowi, agresywni. Drobiazgowo przygląda się ich wadom, często mówi o nich źle, by umniejszyć ich wartość. Jej nadwrażliwość na swoim punkcie prowadzi do częstego doświadczania pogańskiego cierpienia, wynikającego z pychy, egoizmu i niezaspokojonych potrzeb.

Zastanawiając się nad tymi trudnymi stronami ludzkiej egzystencji, dochodzimy do refleksji, że człowiek tu na ziemi jest tylko pielgrzymem i nie może zatrzymać się na rzeczach nieważnych lub drugorzędnych, nie zauważając tego, co istotne.

Najważniejsze jest przecież to, że zostaliśmy stworzeni przez Boga i dla Boga. I tylko On jest godny czci i chwały. Kiedy na nowo odkryjemy Maryję i zaprosimy Ją do każdego serca, wówczas naprawdę wszystko stanie się proste, bardziej zrozumiałe i prawdziwe. Już nikt nie będzie uprawiał bałwochwalstwa, bo Bóg będzie na pierwszym i najważniejszym miejscu w naszych rodzinach, parafiach, w każdym narodzie. Innej drogi nie ma, dlatego módlmy się wytrwale na różańcu, czuwajmy przy Sercu Maryi, aby wszyscy ludzie poznali i pokochali Jej Syna - Jezusa Chrystusa, i aby nastało królestwo miłości i pokoju w każdym sercu, bijącym w każdym zakątku ziemi.

Najwyższy, wszechmogący, dobry Panie, Twoja jest sława, chwała i cześć, i wszelkie błogosławieństwo. Tobie jednemu, Najwyższy, one przystoją (św. Franciszek z Asyżu)