Niepokalana jest kimś tak wzniosłym, tak bliskim Trójcy Przenajświętszej.

Nic więc dziwnego, że rozum ludzki skończony gubi się, gdy Jej tajemnicy docieka, a zarozumiała głowa głupieje jeszcze bardziej.

Co dzień bardziej stawajmy się Niepokalanej i w Niej i przez Nią Jezusowymi, Bożymi, a nie czasem obok Niej. Nie służmy Bogu Ojcu i Panu Jezusowi i Niepokalanej, ale - Bogu w Panu Jezusie i przez Pana Jezusa a Panu Jezusowi - w Niepokalanej i przez Niepokalaną. Czyli bezpośrednio - bezgranicznie i wyłącznie Niepokalanej. Z Nią zaś, w Niej i przez Nią - Panu Jezusowi. A z Nim i przez Niego - Bogu Ojcu. A Duch Święty?

On w Niepokalanej, jak druga Osoba Trójcy Przenajświętszej Syn Boży w Panu Jezusie. Z tą jednak różnicą, że w Panu Jezusie są dwie natury: boska i ludzka, a jedna osoba, boska. Niepokalanej zaś i natura i osoba różni się od natury i osoby Ducha Przenajświętszego. Zjednoczenie to jest tak niewysłowione i doskonałe, że Duch Przenajświętszy nie działa, jak tylko przez Niepokalaną Swą Oblubienicę. Stąd Ona Pośredniczką wszystkich łask Ducha Przenajświętszego. A ponieważ każda łaska jest darem Boga Ojca przez Syna i Ducha Św[iętego], stąd nie ma łaski, która by nie była Jej własnością, daną Jej do dowolnego rozporządzenia.

Zatem czcząc Niepokalaną, czcimy w szczególniejszy sposób Ducha Przenajświętszego, i tak, jak łaska spływa na nas od Ojca przez Syna i Ducha Św[iętego], tak słusznie owoce tej łaski wstępują od nas do Ojca w porządku odwrotnym to jest przez Ducha Świętego czyli Niepokalaną i Syna - Pana Jezusa. Jest to prześliczny pierwowzór akcji i reakcji równej i przeciwnej, jak głoszą nauki przyrodnicze.

O. Maksymilian Maria Kolbe
(wyjątek z listu)