Różaniec Ojca

Różaniec ojca rodziny, człowieka pracy i energii, który nigdy nie zapomni zabrać ze sobą różańca, razem z piórem i notesem, który, choćby był wielkim profesorem, znanym inżynierem, słynnym lekarzem, wymownym adwokatem, genialnym artystą" agronomem, ekspertem, nie wstydzi się odmawiać z pobożnością i prostotą różańca, w czasie krótkich chwil odetchnienia w ciężkiej pracy zawodowej, by odświeżyć swą duszę chrześcijańską w ciszy kościoła, u stóp tabernakulum.

("Dziennik Groty Lurdzkiej")

Różaniec starców

Różaniec starych... Stara babcia, która nieznużenie przesuwa różaniec w swych skostniałych palcach, w głębi kościoła, tak długo jak tylko potrafi dowlec się na sztywniejących nogach, lub w czasie długich godzin przymusowej nieruchomości na krześle, przy kominku. Stara ciotka, która oddała wszystkie swe siły dla dobra rodziny, a teraz, docierając do kresu swego pracowitego żywota, niezmożona w poświęceniu przeplata te drobne usługi, które może jeszcze świadczyć, Zdrowaśkami, jakie bez ustanku szepce na swym różańcu.

(Z przemówienia Ojca Św[iętego], 8.10.1941)

Różaniec dzieci

Różaniec dzieci. Różaniec malców, którzy trzymają ziarnka koronki w niezgrabnych paluszkach i powoli, z wysiłkiem, lecz już z miłością, powtarzają "Ojcze nasz" i "Zdrowaś", jakich wyuczyła ich cierpliwość matczyna, to prawda, że się mylą, a czasem zacinają lub mieszają, lecz czyste ich oczy, które podnoszą na obraz Maryi, Tej, w której umieją już rozpoznać Matkę niebieską, błyszczą pełnią ufności! Będzie to dalej różaniec Pierwszej Komunii dziecka, który zajmie miejsce we wspomnieniach tego wielkiego dnia, piękna pamiątka, pod warunkiem jednak, że zostanie tym czym ma być: nie próżnym luksusowym przedmiotem, lecz narzędziem, ułatwiającym modlitwę, budzącym myśl o Maryi.

("Les Buissonnets de Montreal")