Dusza rozmiłowana w Marii
Kto kocha Marję - ten się nie smuci,
Ani nie skarży na znój codzienny,
Lecz piosnkę - Bożej miłości nuci -
Bo z Nją dzień każdy taki promienny!.
Temu i miłość bliźnich nie trudna!
I już otwarta do szczęścia droga,
Droga jedyna, a taka cudna!
Kto kocha Marję - temu jak w niebie
Płyną dni życia cicho - radośnie,
Bo umie krzyżyk tulić do siebie
I Wolę Bożą wielbić miłośnie.
Bo Marja światłem życie ozłaca.
Temu nie zbraknie sił i ochoty -
Ciężką nie wyda się nigdy praca.
Kto kocha Marję - ten zawsze młody.
Pełen zapału - energji ducha;
Nikt mu nie weźmie szczęścia, swobody -
Bo Marję kocha - i Marji słucha.
Ani samotnym w pustyni świata,
Wciąż go Marja otacza pieszczotą -
A duch z Jej duchem w jedno się splata.
Wszędzie mu dobrze - bo wszędzie Ona
Jak cudna wizja przed duszą kroczy,
I dziecię bierze w swoje ramiona,
Gdy strach, lub smutek zaglądnie w oczy.
Choć się i ludzie dadzą we znaki.
Spokoju jednak nikt nie naruszy,
Duch dziecka Marji zawsze jednaki.
O, bądź na wieki uwielbion Boże!
żeś raczył spojrzeć na biedne dziecię
I dał mi Matkę, co wszystko może,
I przed rozbiciem strzeże na świecie!...
