PYT. Skąd się wziął szkaplerz karmelitański, jakie są przywiązane do niego odpusty i t. p.?

ODP. Szkaplerz Najśw. Panny z Góry Karmelu czyli karmelitański bierze swój początek od objawienia się Matki Bożej generałowi Zakonu karmelitańskiego, bł. Szymonowi Stockowi w 1251 r. Marja wówczas powiedziała mu, że kto umrze w tym szkaplerzu, ten uniknie piekła. W kilkadziesiąt lat później Marja objawiła się papieżowi Janowi XXII i ponowiła Swą obietnicę, dodając, iż "duszom braci i członków, którzy zeszli z tego świata w miłości a za życia swego nosili szkaplerz, zachowywali czystość według stanu, odmawiali godzinki o Najśw. Pannie, a ni, którzy czytać nie umieli, przestrzegali postów kościelnych, a w środę i sobotę, o ile na ten dzień nie przypadło Boże Narodzenie, wstrzymywali się od mięsa, tym, przez nieustanne wstawiennictwo, pobożne modły, zasługi i szczególną opiekę, przyjdzie w pomoc po śmierci, i to w sobotę".

Szkaplerz ów składa się z dwóch czworokątnych płatków wełnianego sukna (materja winna być tkana) barwy karmelitańskiego habitu t. j. brunatnej, złączonych z sobą dwoma sznurkami lub tasiemkami dowolnej barwy. Wyszycie na nim Imienia Jezus lub Marji jest dozwolone, lecz nie jest koniecznym warunkiem do ważności szkaplerza.

Aby uzyskać odpusty, przywiązane do szkaplerza, wymaga się: 1) aby pierwszy szkaplerz poświęcił i nałożył kapłan do tego upoważniony, (gdy zaś pierwszy szkaplerz się zgubi, można samemu wziąć drugi, nawet niepoświęcony), 2) wpisać się do bractwa szkaplerza karmelitańskiego (jeśli bractwa niema, należy odesłać swe nazwisko do klasztoru Karmelitów lub Karmelitanek; zwykłe czyni to kapłan przyjmujący do szkaplerza), 3) szkaplerz nałożony ustawicznie nosić, 4) spełniać przepisane warunki.

Zamiast szkaplerza można nosić medalik szkaplerzny. Musi on być z metalu, po jednej stronie mieć wizerunek P. Jezusa z Jego Najśw. Sercem, a na drugiej stronie dowolny wizerunek Matki Najśw. Szkaplerz można zastąpić medalikiem, o ile ktoś miał już raz ważnie nałożony szkaplerz wełniany. Medalik musi być poświęcony (następne także) przez mającego władzę kapłana, i może zastępować odpowiednią ilość szkaplerzy.

Pod punktem 4-tym należy rozumieć: a) każdy ma zachować czystość według stanu, b) odmawiać codziennie małe oficjum czyli godzinki o Najśw. Pannie. Kto nie umie czytać, powinien zachowywać posty kościelne i wstrzymywać się od mięsa w środy i soboty, o ile na te dni nie przypada Boże Narodzenie. W słusznych wypadkach kapłan mający władzę przyjmowania do bractwa może zamieniać obowiązek odmawiania godzinek na inny czyn; każdy zaś spowiednik może zmieniać obowiązek wstrzymania się od mięsa na inny uczynek.

Za noszenie więc szkaplerza wierni unikną piekła, a po śmierci Marja wybawi ich z czyśćca (jest to t. zw. przywilej sobotni). Gdyby kto nałożonego szkaplerza przez długi czas nie nosił, nie zyskiwałby przez ten czas odpustów; gdyby chciał nadal korzystać z przywilejów szkaplerza, wystarczy, jeśli sam sobie włoży nawet niepoświęcony szkaplerz i nosi go.

Członkowie bractwa tego szkaplerza zyskują następujące odpusty zupełne: W dzień przyjęcia do bractwa (pod zwykłemi warunkami); na Zielone Święta; na M. B. Szkaplerzną (16 lipca) - toties quoties, t. j. ilekroć nawiedzi się kościół bractwa; w jedną niedzielę każdego miesiąca, jeśli biorą udział w procesji bractwa, lub nawiedzą kaplicę bractwa, a jeśli jej niema - kościół parafjalny; w dniu 15 listopada, a jeśli przypada na niedzielę, to 16 listopada; w godzinę śmierci. Poza tem szereg odpustów cząstkowych za nawiedzenie kaplicy lub kościoła bractwa w środy i soboty (7 lat i 7 kwadr.); za towarzyszenie z płonącą świecą kapłanowi niosącemu Najśw. Sakrament i modlitwę w intencji chorego (5 lat i tyleż kwadr.); pod zwykłemi warunkami w święta Matki Boskiej (3 lata i tyleż kwadragen); za wstrzymanie się od mięsa w środy i soboty (300 dni); za każdy dobry uczynek (100 dni). Prócz tego odpusty zupełne w dni: 1 stycznia, 2 i 4 lutego, 19 i 25 marca, w Wniebowstąpienie Pańskie, w drugi dzień Zielonych Świąt, 2, 20, 26 lipca; 2, 6,15 i 27 sierpnia; 8 września; 15 października; 22 i 24 listopada; 8 i 25 grudnia.

PYT. Czy w pierwszą sobotę miesiąca można dostąpić odpustu zupełnego?

ODP. W pierwszą sobotę miesiąca można zyskać odpust zupełny. Nadał go papież Pius X w celu rozszerzenia nabożeństwa do Niepokalanego Poczęcia Najśw. Marji Panny i zadośćuczynienia za obelgi, jakie bezbożność ludzka miota przeciwko Jej Imieniu i przywilejom.

Wszyscy wierni mogą więc dostąpić tego odpustu, jeśli w dniu tym odmówią dowolne modlitwy na cześć Niepokalanej i w duchu zadośćuczynienia, wypełniają nast. warunki: spowiedź, Komunję św., nawiedzenie kościoła i modlitwy na intencję Ojca św. (wystarczy 1 Ojcze nasz, 1 Zdrowaś i 1 Chwała Ojcu). - Warunki można spełniać w dowolnym porządku, byle tylko ostatni z nich wykonano w stanie łaski poświęcającej. Komunję św. można przyjąć w niedzielę, byle tylko nawiedzenie kościoła i modlitwę w nim odprawić w sobotę.

PYT. Czy pozostanie w domu dla pilnowania mieszkania jest ważną przyczyną dla opuszczenia Mszy św. w niedzielę?

ODP. Gdy jest 1 Msza św. w danym kościele, pozostanie w domu celem pilnowania jest wystarczającym powodem. Natomiast, gdzie są dwie lub więcej Mszy św., tak, że można się zmienić, domownicy powinni się dzielić, aby jedni byli na wcześniejszej Mszy św., a drudzy na późniejszej (sumie).

PYT. Czy można na tej samej koronce odmawiać wieczny i żywy różaniec i czy zyskam odpusty obu stowarzyszeń jeżeli odmawiam oba różańce na jednej koronce?

ODP. Można odmawiać oba różańce, a odpust tylko wtenczas się zyskuje, jeśli ta koronka ma odpusty przywiązane do obydwu stowarzyszeń, albo jeśli posiada wszystkie, jakie tylko można zyskać odpusty.

PYT. Czy losem człowieka kieruje Pan Bóg i przeznaczenie, czy też sam człowiek kieruje swoim losem?

ODP. Losem człowieka kieruje Pan Bóg, który, dając mu wolną wolę, przewidział, jak w danym wypadku człowiek postąpi, ale nie jest on z góry przeznaczony na zbawienie lub potępienie. Szczęście nasze wieczne zależy od tego, czy wolnej woli użyjemy zgodnie z Wolą Bożą, czy też, idąc za namiętnościami, odrzucimy Jego prawa, przykazania.

PYT. Na czem polega apostolstwo w rodzinie? Czy wystarczy być apostołem w rodzinie?

ODP. Apostolstwo w rodzinie polega na miłości uczucia t. zn. dobrze sobie nawzajem życzyć, przebaczać wzajemne urazy, współczuć z innymi, modlić się za drugich, wspomagać się radą, dawać dobry przykład i dobrze drugim czynić. Słowem tak postępować, by nasze życie i słowa wyrażały nasze religijne przekonanie. Takie apostolstwo nie wystarczy - należy modlić się o nawrócenie grzeszników, pogan i, jeśli kto może, materjalnie wspierać misje.