Od najmłodszych lat szatan zarzucił na mnie swe sidła. Kilkanaście spowiedzi i Komunij św. świętokradzkich, cudzołóstwa i inne bardzo liczne ciężkie grzechy nie dawały mi nigdy spokoju. Ale szatan zaćmił mój rozum i pobudzał mię do coraz większych zbrodni. P. Bóg widząc moje postępowanie, ukarał mię, bo po pięciodniowej chorobie zmarło mi trzyletnie dziecko, zupełnie przedtem zdrowe (mam na to dowody). Ogarnęła mię rozpacz, ciągłe myśli o samobójstwie, o zerwaniu małżeństwa, pijaństwo na umor, bluźnierstwa przeciw Bogu, znienawidzenie samego siebie i bliźnich, oto co cechowało moją duszę. Po półtora roku takiego życia, P. Bóg zesłał na mnie ciężkie choroby (nerwica, gościec, przewlekłe zapalenie nerek, żylaki), wskutek czego stan mego zdrowia w krótkim czasie uległ zupełnej ruinie. Widziałem przepaść w jakiej się znajdowałem i, chociaż odbywałem spowiedzie, to jednak nie mogłem się dźwignąć, bo one było świętokradzkie.

Pewnego razu dostał mi się do rąk "Rycerz Niepokalanej", a widząc w nim bardzo liczne podziękowania za doznane łaski od Niepokalanej, zacząłem się zastanawiać, czy naprawdę niema dla mnie żadnego ratunku. Zaprenumerowałem "Rycerza", zacząłem nosić Cudowny Medalik, odprawiać częste nowenny do Matki Boskiej, odmawiać akty strzeliste i inne modlitwy, jednak narazie bezskutecznie.

W r. b. zapisałem się na członka Milicji Niepokalanej. I oto w dzień Objawienia się N. M. P. w Lurd 11 lutego, przychodzi mi myśl, abym codziennie odmawiał Różaniec św., co też chętnie uczyniłem. Odmawiając go, doszedłem do przekonania, że dotychczasowe moje spowiedzie są złe, że zataiłem grzechy ciężkie na pierwszej spowiedzi św.

Przygotowałem się do wielkanocnej spowiedzi z całego życia i po odprawieniu tejże 4 marca b. r. uzyskałem dawno upragniony spokój sumienia. Dwadzieścia cztery lata być w szponach szatana i walczyć z nim, co za okropne nieszczęście człowieka!

A więc grzesznicy i nie tylko grzesznicy, ale wszyscy imajcie się Różańca, przez którego odmawianie tron złego ducha będzie obalony. Jeśli zwątpienie targa waszą duszą i stacza w odmęt rozpaczy, jeśli trud życia wyda się wam za ciężki - weźcie do ręki różaniec. Jeśli nie macie siły do walki ze złem, do śmiałego przeciwstawienia się jemu - szukajcie jej w Różańcu. Różaniec będzie waszym puklerzem w życiu, najsilniejszą ostoją, której nic nie będzie w stanie zniszczyć. A wówczas Marja błogosławić wam będzie.

Niegodny sługa Marji

Błagam Was usilnie przez miłość, którą ku Wam w Jezusie i Marji w sercu noszę, odmawiajcie codziennie, o ile Wam czas pozwoli, Różaniec, a w chwili śmierci błogosławić będziecie dzień i godzinę, kiedyście mi uwierzyli.

BÅ‚. Ludwik Marja Grignon