Nie skarbmy sobie skarbów na ziemi,
Które mól psuje i rdza je trawi,
Byśmy nie poszli z dłońmi próżnemi,
Gdy nas śmierć kiedyś przed Sędzią stawi...

Żaden nie może dwom panom służyć:
Bogu - a przytem marnej mamonie.
Kto chce rozkoszy ziemskich nadużyć -
Wyrzec się musi wiecznych po zgonie.

Świat - pragnień naszych nigdy nie ziści
I trudy nasze będą daremne,
Gdy nie zapewnią trwalszych korzyści,
Niż dać je może szczęście przyjemne.

Życie dano nam na to, by szukać Boga; śmierć - aby Go znaleźć, a wieczność - aby Go posiadać.
Ktokolwiek odpoczynek swój na tym świecie zakłada, nie może się spodziewać odpoczynku w wieczności.

św. Augustyn