Najświętsza Panno! Stworzenia Korono! Diamencie, jasny blaskiem myśli Boga. w prawicy Jego nad "stań się" wzniesiony! Długo szukały Cię proroków oczy ponad kroczących wieków karawaną i wyciągnięte czekały ramiona, zanim na chmurze Bożego gniewu tęczą zabłysłaś, o Marjo Panno, siedemkroć jasną i siedemkroć świętą. I odtąd tęczą, zwiastunką błękitu, chylisz się z nieba i ogarniasz ziemię, o Miłosierna, i spowijasz serca w barwy zrodzone z słońca łaski Bożej, które się w Tobie łamie jak w krysztale. Najświętsza Panno, Ty, która na ziemi Boga złożyłaś w cichym Betleemie, złóż ziemię Bogu, by co żyje żywe na wieki było, płonąc w Jego chwale. Do Syna Swego prowadź nas świetlicy na ucztę, w szatę oblókłszy godową; w barwistą szatę zgrzebny płaszcz pielgrzymi zmień w blaskach łaski, co od Ciebie biją; każdą łzę naszą w żywy brylant zamień, by godną była świecić u stóp Bożych, w każdy ból w sercu, jak na ziarno piasku w muszli perłowej, niech pokory szkliwo z rąk Twoich spłynie, perłą czyniąc Bożą. Jako Bóg - Człowiek, Jezus, Syn Twój miły, niebo i ziemię związał. Krzyża znakiem, tak Serce Twoje z ludzkich serc niedolą, o Matko Święta, łączy Jego Serce, które tylekroć na Twem Sercu biło, kiedy Dzieciątkiem wkoło Twojej szyi rączęta Boże miłośnie owijał. Przez to, iż gwiezdną chylisz Twą koronę nad skargą ziemi i nad ziemi winą, błogosławionaś, Marjo - Królowo, błogosławionaś o Marjo - Matko. Błogosławionaś Ty, której pod stopy siewacz w swą rolę rzuca plenne ziarno, Nadziejo świata, Siewna Matko Boża. Niech, pochylonym pod Twą ręką kłosem wszelki łan szumi, śpiewa ziemia cała na chwałę Bożą i na chwałę Tobie: Zdrowaś Marja!...